Olması gereken şeylerin adını iyilik yapmak koymuşlar.

Sanatını icra eden her sanatçının belli miktarda cazibesi, albenisi vardır. İnsanlar sanatçıları kafalarında kurarlar, onları belli kalıplara sokarlar ister istemez. O sanatçıya ulaştıklarında belki akıllarındaki kişi yok oluverir ve o kişi yepyeni bir kişi olarak doğuverir.

Daha iyisini tanımayan ve kıyaslama yapamayan bir insanın kendi yaşama şekliyle yetinip memnun olması olağandır.

Yaptıkların bir fark yaratıyormuş gibi davran, çünkü yaratıyor.

Bir şeyin öyle olduğuna duyulan sarsılmaz inanç, o şeyi öyle yapar mı?

İnsanların bazı kötü karakter özellikleri kolay şeyleri zorlaştırıyor gibi gözüküyor.

Açık fikirli olmanın sorunu, insanların yanınıza gelip zihninize bir şeyler yerleştirmek konusunda ısrarcı olmalarıdır.

Dinin ahlaklı olmak konusundaki etkisi uygulamada oldukça azdır.

Çocuklarınızın sizi dinlememelerine üzülmeyin, esas, her an sizi izlemelerinden korkun.

İnsanlar sizden cevap beklerler, ama duymak istedikleri sadece övgüdür.

Sevecen bir insan olmak sizin elinizdeyken, sevilen bir insan olmak, sizin denetiminizde değildir...

Bir insanın inanç sistemini değiştirebilir ve böylece o insanın davranışını etkileyebiliriz.

Aynı kişi olmanı bekliyorlar: Aynı düşman. Aynı sevgili. Aynı çocuk. Aynı yazar. Aynı esnaf. Aynı isyancı. Aynı çizer. Aynı arkadaş. Aynı amatör. Aynı tanıdık. Aynı yabancı... Seni "öyle" tanımış olanlar, seni hep "öyle" görmek istiyor: Hâlbuki eski düşmanların bile en temel stratejik hatasıdır "seni hâlâ o kişi sanmaları".

Bazı müşteriler sadece içki ikramı beklemez, bir kültür atmosferi de beklerler.

Kimseyi kandırmadım. Ama insanların kendilerini kandırmasına izin verdim. Hiçbiri benim kim ya da ne olduğumla ilgilenmedi. Bunun yerine benim için bir karakter yaratmayı tercih ettiler. Onlarla elbette tartışmayacaktım. Çünkü nasılsa olmadığım birine aşıklardı.

Hakkınızda hiçbir şey bilmeden size tapıyorlarsa aynı nedenle sizden nefret de edebilirler.

Sevdiğimiz kişiye bakışımızdaki arayış, kaygı ve talep, ertesi gün için bir randevu umudunu bize verecek veya öldürecek sözü bekleyişimiz, bu söz söyleninceye kadar, aynı anda olmasa bile birbirini takip eden sevinç ve umutsuzluk hayallerimiz , bütün bunlar sevilen varlık karşısındaki dikkatimizi fazlasıyla titrek bir hale getirdiği için, sevdiğimizin net bir suretini elde edemeyiz.

Herkesi öldürüyoruz, sevgili dostum, kimini kurşunlarla, kimi sözlerle, kimini yaptıklarımızla. İnsanları hiç fark etmeden, hiçbir şey hissetmeden mezara yolluyoruz,

Bazen küstah olabiliyorum, ama bunu asla kasıtlı yapmıyorum. Bazı insanlar için kibirli olabilirim, ama bu gerçekte yeni bir şey değil. Bir yıldız olmadan uzun bir zaman önce de öyleymişim gibi davranırdım. Eğer insanlar espri anlayışımı kavrayamıyorsa o zaman ben de önemli biriymişim gibi davranırım. İnsanların zayıf noktalarını bulurum, onlara kendimi sevdiririm ve onlar da bunu kabullenir. Bir şeyleri gizlemeye çalışan ve size havalı olduklarını düşündürmeye çalışan insanlara katlanamıyorum.

Kitaplara da insanlara davrandığımız davranırız. Onlardan hep bizleri alıştırmış oldukları şeyi bekleriz.