Bu dünyada içinde kaybolup gidebileceğin en derin iki yapı insan sesi ve insan yüzüdür.

İnsanı dolu günleri değil, boş günleri dolduruyor...

Uzayı ve sonsuzluğu düşündüm bir ara. Yıldız mahşerinden dünyaya ve kendime baktım. Dönüşme, patlama, parçalanma serüvenlerinin uzaydaki anlamını ve amacını düşündüm. Ağrı, acı ve çatışma ocağı haline gelen beynimi uzaya benzettim. Ellerimin arasına aldım kafamı. İnsanileşmenin korkunç bedeli karşısında, dehşete düşercesine ürperdim.

İnsan beyni taşları sürekli dönen bir değirmen gibidir. İçine bir şey atmazsan kendi kendini öğütür.

İnsan ne düşünüyorsa o'dur.

İnsan iki şey için doğmuştur; düşünmek ve eyleme geçmek!

Kimler önüne geçebilir zamanın akışının? Cümlelerimin noktalarına kaç zamanda ulaşırım?

Aklım, kendine mezar kazabileceğin kadar derin.

İnsan öyle yaratılış ki: düşünür, taşınır, hamle yapar...

İnsan, seçmesini bilen hayvandır.

İnsan beyni değirmen taşına benzer. İçine yeni bir şeyler atmazsanız, kendi kendini öğütür durur.

Kusursuz insanın benliği yoktur.

En büyük düşünceler, en basit olanlarıdır.

İnsanın aklına ne hatıralar geliyor!

İnsanın dünyası anlamlar evrenidir. Bu dünya, belirsizliklere, çelişkilere, çılgınlıklara veya şaşkınlıklara katlanabilir, fakat anlamsızlığa asla.

İnsan düşüncesinin tarihi, insan budalalığını ortaya koyar.

Kainat senin içinde. Sen de kainatın içindesin.

Felsefe düşüncenin mikroskobudur.

Düşünce, tamamen, zihni oluşturan bir insan eylemidiir.

Cehennem, insanın kendi ciğeri