Homo sum: humani nil a me alienum puto.

Homo sum: humani nil a me alienum puto.

İnsanları anlamak için, tarihini bilmek gerekir.

Mademki insanı biçimlendiren yaşadığı koşullar; koşullar en insani şekilde biçimlenmelidir.

Her şeyi anlamak insanı hoşgörülü yapar.

Bütün topluluklar kendi içerisinde bir hıpnoz halinde, sürü halide yaşıyorlar. Çünkü; İnsan demek? Kendi sürüsü içerisinde yaşayana denemez. İnsan öteki sürüyle diyalog kurana ‘insan’ denir.

Beni tanımak isterseniz kafamın içindekileri öğrenmek zorundasınız ve bende sizi tanımak istersem, 'Bu kişi şişman, bu kişi zayıf, bu kişi Yahudi, bu kişi Katolik' diyemem. İnsan bu denli basit değildir.

Bilinmemekten değil başkalarını bilmediğimde üzüntü duyarım.

Mademki insanı biçimlendiren yaşadığı koşullar; koşullar en insani şekilde biçimlenmelidir.

Kısacası, hepimiz birbirimizin eylemleri ve hayatları ile çok yakın bir şekilde müttefikiz ki, herkes arasında karşılıklı bir takdir ve ortak bir anlayış olmalıdır.

Empati kurma ve insanları insan olarak tanıma noktasına gelmekle ilgilidir.

En büyük insan; kendini en çok sayıda insanın yerine koyabilen insandır.

Eğer koşullar insanı biçimlendiriyorsa,bu koşulları insanca biçimlendirmek gerekir.

Ortaçağ'da insan, doğayı etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendine güvenden yoksundu. Bitkisel bir yaratıktı. Tekelsi düzende ise insan, toplumu etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendisine güven duyamıyor. İnsanı insan yapan nehrin akışını değiştirmektir; bunun için çaba ve ortak çaba gerekiyor. Ortak çaba başarıya ulaştığı ölçüde insan yükseliyor.

İnsan her şeyi anlayabilir... Meltemin nasıl estiğini de, güneşte olup bitenleri de...Gel gelelim, kendisinden başka bir insanın burnunu neden başka türlü sildiğini bir türlü anlayamaz.

Şu andaki durumuyla dünyamız, biz insanların yarattığı bir dünyadır. Başka türlü de olabilir.

Ve benim insana bakışım şu, insan denen varlık, tepesine çıkamayacağım kadar yüksek, dibine inemeyeceğin kadar alçaktır. Çünkü insan çok karmaşık bir yapı; kültürüyle, edimiyle, işiyle, emeğiyle, kendini bezemesiyle, süslemesiyle, güzelliğiyle... Önemli olan tepesine çıkıp taç olmak ya da ayağının dibinde toprak olmak değil onunla lisân-ı hâl ile bir yerde buluşabilmek.

Sevgiler bir bir buharlaşırken artık biliyorduk; Aydınlık yolculuğunu terketmeyen bir avuç insan dışında, herkesin ama herkesin bir kaynama noktası vardı. Dünyanın ar damarı patlamıştı!

Bize yazdığımızı değil, yüreğimizi okuyacak insanlar lazım.

Bilesin ki, tarih, gerçekte dünyanın (...) doğal yapısında belirmiş durumlar demek olan insanların "toplumsal yaşamları" konusunda bilgi vermektir.