Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.

Basit insanlar, sahip olduklarının kıymetini, elden çıkmadan bilmezler.

Şeylerin değerini ancak onları yitirdiğimizde anlarız.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

İnsanın en büyük sanatı zamandır.

İnsanın kendi canı öyle tatlıdır ki, bal bile onun yanında çok tuzlu kalır! (Büyünün Gözleri; 2000, Perde II, Sahne III, p. 52)

Her insanın hayatının, kendi sırlarını ve dramalarını içeren incelemeye değer olduğuna inanıyorum.

İnsana ait düşüncelerin doğruluğu karşısında insan hayatının değeri nedir ki?

Hayatta kaybedeceğin her şeyin kıymetini bil.

İnsan bu dünyada bir fiyat biçilemeyecek, biçilse bile o fiyatın ödenmesinin mümkün olmadığı eziyetler yaşayabilirdi.

İnsanların büyüklüğü yaptığı işlerin büyüklüğüyledir.

Karanlık ve derin bir mahzende yüzyıllardır bekleyen kaliteli ve değerli bir şarap sanıyoruz kendimizi. Ama ne yazık ki, şişenin içinde bir damla bile şarap yok. Ama biz hâlâ çok değerli bir şarap olduğumuzu düşünüyoruz. Oysa yalnızca boş bir şişeden ibaretiz. Dışarıdan bakınca dolu görünen, ambalajı güzel, ama boş bir şişe. Bir gün şişe açıldığında ise, ne yazık ki yaşam serüvenimiz de sona ermiş oluyor.

İnsanın alışamayacağı hiçbir şey yok. Alışıyoruz, ama çok şey kaybediyoruz. Kendimiz, kendimizi böyle tüketiyoruz.

Hayatta öyle seçimler yap ki kazandığın şeyler, kaybettiklerine değsin...

Diyorum ki; her şeye rağmen insan mühimdir.

Önce insandır önemli olan, oyun değil.

Kaybedene kadar hiçbir şeyin ne anlama geldiğini veya değerinin ne olduğunu bilmiyoruz gibi görünüyor.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

Canımı yolda buldum, tuttum kolundan evine soktum.

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer.