Bir insan için ahlak terbiyesi ekmek ve elbiseden daha lüzumludur.

İnsan disipline boyun eğdirilmelidir.

Mesleki eğitimden önce ‘insanlaşma eğitimi’ verilmeli.

İnsan arabaya benzetildiğinde bilgisi, motoru; edebi ve ahlakı da direksiyonudur. Motor ne kadar güçlü olsa da, direksiyon olmayınca o bir işe yaramıyor. O yüzden edep ve ahlâkın bu toplumun fertlerine öğretilmesi gerekiyor.

Terbiyenin gâyesi, insanlarda bulunan kabiliyetleri geliştirmektir.

İnsana aklı kazandıracak olan şey yalnız ve yalnız edeptir.

Kitapların gayesi insanlar dürüst, terbiyeli ve çalışkan olmayı öğretmektir.

Eğitimli bir insan ahlaksız olamaz.

'Adamı olmak' veya 'adamı sayılmak' hukuk, ekonomi ve ahlak cephelerinde temel ilke halindedir. Böyle olunca 'insan', çok daha asalak, fiziksel olarak çok daha yağlı, daha az becerili, duygusuz, güvensiz ve ufuksuz bir yaratığa dönüşüyor.

ODTÜ'de öğretim üyesi olduğum sıralarda, sınav kâğıtlarını verir ve sınıftan çıkardım:'Kopya çekeceksiniz, ancak sizin ahlaksızlığınız yüzünden, kendi ahlakımı bozamam' derdim. Bana göre sınav kadar eğitimin düşmanı bir kurum yoktur.

Üniversiteli gençlerin yüzde 60'ı cünüp geziyor.

Eğer birisi hayvanlarda olduğu gibi insanlar için de şehvetin özgürlüğünü istiyorsa o maymunlaşmıştır.

En hayırlı miras edeptir.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

En hayırlı miras edeptir.

Cümleler doğrudur sen doğru isen, Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

İnsan tabiatına aykırıdır, insan tabiatı bu dünyaya yönelik mutluluk ister. Dünyasını mükemmelleştirmeyen insan kim olursa olsun mutsuzdur. Dünyevi mutluluk, başarı ve ahlakın temelidir. Dünya mutluluğunu by-pass eden herhangi bir düşünce, din, rejim, insanlığa zarar verir.

Öğrenen ve Öğretmen arasındaki insan temasının yerini hiçbir şey tutamaz.

Dünyanın en iyi insanlarının bile kötülük yaptığı olur, en kötüler niye sürekli kötülük yapsınlar ki?

Acaba bütün insanların içinde yuvalanmış bir kötü nokta mı var?