Kendimi aradım. Bunun dışında bir şey aramaz insan.

Varlığımı tanımlamak adına yeni sıfatlar yaratabilmeliyim.

Kusursuz insanın benliği yoktur.

İnsanın dünyası anlamlar evrenidir. Bu dünya, belirsizliklere, çelişkilere, çılgınlıklara veya şaşkınlıklara katlanabilir, fakat anlamsızlığa asla.

Kainat senin içinde. Sen de kainatın içindesin.

Cehennem, insanın kendi ciğeri

Aslında insanlar da Tanrı'nın reklamı değiller mi?

İnsan, varoluşu bir ödüller ve cezalar sistemi gibi görecek kadar yüzeysel olsa bile, zaferlerimizin karşılığını da yenilgilerimizin karşılığı gibi pahalıya ödediğimizi er geç anlar.

Herkes her şeye katılır, kimyada gözlemciler bile moleküllere katılırken insan birbirine bulaşmadan ne kadar durabilir.

Dünyada başka insanlar olduğu için bir insan sonsuz olur.

Bu dünyada içinde kaybolup gidebileceğin en derin iki yapı insan sesi ve insan yüzüdür.

Bir eser olarak insan iyi bir imzadır.

İnsan kendi hapishanesinde tutuklu bir varlıktır ve bu tutukluluğunu her yere beraberinde taşır. Kaçamaması bu yüzdendir işte.

İnsanda iyi olan ne varsa acı ondan doğmuştur.

Birisi bana 'seyahat etmek neye yarar, insan kendisini hiç terketmiyor ki' demişti.

Birisi bana seyahat etmek neye yarar, insan kendisini hiç terketmiyor ki demişti.

Her insan yalnızdır.

Kendini seçemiyorsun, bırakıp kaçamıyorsun. Yazmadığın bir hikâyede, uzun ya da kısa vadede az biraz keşfediyorsun.

Sonsuz uzayda etrafında bir düzine daha küçük kürenin döndüğü yuvarlak, ortası sıcak, üzerindeki küflü tabakanın canlı ve bilinçli varlıklar ürettiği soğuk sert bir kabukla kaplı sayısız aydınlık küre - bu ... gerçek dünya.

İnsan, büyük bir hayretle, binlerce yıllık varolmayıştan sonra birdenbire var olduğunu görür; bir süre yaşar; ve sonra yeniden yok olması gereken aynı oranda uzun zaman gelir.