Modern bilgi teorisi, yaşamı gerçek bir heyecan haline sokmuştur. Bilgi ile maddenin ayrılmadığı bir zamanda, uç bir aktivist için, yaşam, teori ve yaşama alanı ise epistemolojidir.

Prekazi, şut, kaleci, Cüneyt, Gol!, Go... Top ağlar... Hayır, hayır! Top, arkadaki reklam panolarına çarpıp geri geliyor! Aslında bakıyoruz, kaçar mı, o pozisyonda, top, işte bakın, nasıl da kaçıyor!

Arif, şut açısı buluyor, vuruyor, top ağlarda! Top ağlarda! Dünyanın en iyi kalecisi bu Schmeichel, ama, bizim Arif de öyle bir vuruyor ki, köşedeki örümceği alıyor! Maç yeniden başlıyor. Her şey bitmedi! Bu sefer, 20 dakikada 3 gol 4 gol yok! Galatasaray direnecek! Yürek yüreğe demiştim, işte bir şut, bir gol!

Evimde kaydettiğim sistemde bir gün uyuyup ertesi gün dinlerken bana bir gün önceki kadar heyecanlı, etkileyici geliyorsa çok fazla düşünmeden, tartmadan yani daha doğrusu hesap kitap yapmadan o parça albüme giriyor.

Son penaltı artık!.. Petriç geliyor... Petriiiiç (Ömer Üründül: Heeeeeeeyyy!) Rüştüüüüüü! Rüştü bravooooo! Rüştü bravooooo! Yarı finaldeyiz sevgili seyirciler! Türkiye yarı finalde! Olacak şey değil! Mucizeyi gerçekleştirdik! (2008 - Türkiye Hırvatistan Euro 2008 Çeyrek Final Maçı'nın penaltı atışlarında Rüştü Reçber'in kurtardığı son penaltıyı anlatırken)

Rüştü... Orta... Ceza alanı, Semiiiih (Ömer Üründül: Gooooool!) Semiiiih! Semiiiih! Semiiiih! Semiiiih! Semiiiih! Semiiiih! Semiiiih!.. 1-1, inanılmaz bir maç! İnanılmaz bir maç!.. (2008 - Türkiye Hırvatistan Euro 2008 Çeyrek Final Maçı'nda Semih Şentürk'ün son anlarda attığı golü anlatırken)

Rüştü, hemen eliyle oyun kuruyor. Arif topla birlikte süratli. Arif, yerde... Hakem avantaja bıraktı, Ümit, orta içeriye, İlhan, İlhaaaaaan (Ömer Üründül: Gooooooooooooooooll!) Goooooool! Goooool! Yarı finaldeyiz sevgili seyirciler! Yarı finaldeyiz! Türkiye yarı finalde! Muhteşem bir sonuç! Mucize! Mucize... Ve, işte, Osaka'dayız... Nagai Stadı'nda muhteşem bir sevinç!.. Altın gol altın!.. Unutulacak bir gol değil bu!.. (Sesi titremeye başlar) Yarı finaldeyiz sevgili seyirciler... (Ağlar) Yarı finaldeyiz!.. (2002 - Türkiye Senegal 2002 Dünya Kupası Çeyrek Final Maçı'nda İlhan Mansız'ın attığı altın gol'ü anlatırken)

Başarı, başarısızlıktan başarısızlığa heyecanını kaybetmeden gitmekle gelir.

Mutluluk... başarmanın keyfinden, yaratıcı çabanın heyecanından türetiyor.

Hezeyan heyecanlı yapar.

Huzur sabitlikte, heyecan değişimde, mutluluk küçüklükte, büyüklük aşkta vardır.

Sahnede olmak bungee jumping yapmak gibi.

S&M bugüne dek yaptığım videolarda favorim! Daha inanılmaz videolar yapmak için sabırsızlanıyorum!

Eyvah, ya Volkan, kırmızı kart, yapma Volkan ya!!! Zaten öyle bir attı ki oyuncu kendini... Yapma! Oyuncu değişikliği hakkımız da doldu!!! Oyuncu hak... değ... doldu!!! Yapma!!!

Yan yana yürümeye başladık. Yeni yakalanmış bir kuşun yüreği, göğsünde nasıl atarsa benimki de öyle atıyordu. Fakat zannediyorum ki, beni bıraksa da artık kaçmaya kuvvet bulamayacaktım.

Yapılırken heyecan duyulmayan işler başarılamaz.

Bizler, yürümeyi öğrenen bebekler gibiyiz.

Her bir oyunda gözeneklerinizden adrenalin fışkırıyor. Başka ne yapar ki böyle bir şeyi insana? Bungy jumping mi ya da paraglading mi? Tiyatronun kendine böyle bir bağlayıcılığı var. Canlı olması nefis bir şey, her akşam bir sınav. Hadi bakalım, birisi bana bunun yerine bir şey önersin!

İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz.

İnsan kalbini, bir mucidin kendi beyninin yarattığı bir ürünün başarıya ulaştığını görmesinden daha fazla heyecanlandıran bir şey olduğunu düşünmüyorum. Bu tür duygular insana yemeyi, uyumayı, arkadaşları, aşkı, her şeyi unutturuyor.