Acılarınızın çoğu kendi seçiminizdir.

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.

Ben kimsenin canını yakmadım; onlar benim ateş olduğumu bile bile geldiler.

İnsanın istediği şeyi isteyemeyeceğini fark etmesi ne kadar sürer? Cenneti görmek için cehennemde yaşamalısın.

Öğrendikten, sevdikten sonra daha çok acı çekeceksiniz.

Cehennem, insanın kendi ciğeri

Bile bile tehlikeye giren insanlar vardır, kendini harap etmek acı duyarak kendini fark etmek içindir.

Acı çok dağılmış insanın kendini toplama aracıdır, onu matkap gibi kullanıp kişi psikolojik kaya katmanına ulaşır ve o temel üzerinde kendini yeniden kurar.

Cehennemi hayal edin: acı çığlıklar, kan nehirleri, iç organlar ve kan, parçalanmış vücut kısımları ve hala canlıyken hisleri taşlaşmış sadistler tarafından kesilip parçalanan canlılar. Mezbahaların dünyasına hoş geldiniz; ama uyaralım: her şey hayal ettiğinizden çok daha kötü.

Herkesin cehennemi farklıdır. Sadece alev ve acıdan oluşmaz. Asıl cehennem, yolunda gitmeyen hayatındır…

Sen, kurşunla vurulanları hiç işitmedin mi, be hemşireceğim? Bazıları, vurulduklarının fakında bile olamazlar, üç beş adım koşarlar, kaçıp kurtuluyoruz sanırlar.

Görmek her zaman fark etmekten ibarettir. Gözlerimizi kendi tanıdıklarımızın üzerinde gezdirir ve neyi kabul edeceğimizi seçeriz.

Hiçbir İnsan, bunu kendi arzulamadıkça acı çekmemelidir.

İklim için cennete, arkadaşlık için cehenneme gidin.

İnsan hayatta can sıkıntısı ve acı arasında bir seçim yapmalıdır.

Sonuçlarını bilmiyor muydum, hayatımı ve varlığımı değerli kılan her şeyin, evet her şeyin yıkımı olacağını bilmiyor muydum? Evet bütün bunları biliyordum.

Zor zamanlar geçiriyorsanız, sevdiklerinizi kaybetmekten dolayı acı çekiyor ya da gelecekten korkuyorsanız, hayatın sadece şimdiki zamandan mevcut olduğunu aklınızdan çıkarmayın, tüm düşünce ve hatıralarınızı şimdiki zamana yöneltin. Böyle yaptığınız takdirde, geçmişe ait tüm acılarınız, geleceğe dair tüm endişeleriniz yok olur gider, mutluluğu ve özgürlüğü duyumsarsınız.

Değişim kaçınılmaz. Büyüme isteğe bağlıdır.

Acı, insanları uyandıran şey olmalıdır. Ama insanlar acılarını saklamaya çalışır.

İnsan duygusal belleğinde kayda geçmiş “anı”ları tekrar tekrar hatırlayarak acı çeker. Bu yüzden de geçmişte yaşar. Geçmiş ve Gelecekte yaşayan kişi de an’a dikkatini veremez. An’da kendisini, “şimdi ve burada” yaşayamaz. Farkındalık ışığını an’a yöneltemeyen kişi, bir an sonra geçmiş olacak anların karanlığında kalmaya kendisini mahkûm eder. İşte bu karanlık, cehaleti, bencilliği, bağımlılığı doğurur. An’da tüm farkındalığımızla dolu dolu yaşadığımızda hiçbir eksiklik kalmayacağı için bir an sonra “geçmiş” olacak bu an, eksikliği tamamlamak için bizi kendisine geçmişe doğru çekmez. Ve biz yeni bir An’ı deneyimlemek üzere tümüyle özgür oluruz.