Seçtiğiniz hükümet, hak ettiğiniz hükümettir.

Basit gerçekler, entelektüeller, hükümet temsilcileri ve medya işbirliğiyle 'ayak takımını' uzak tutmak için anlaşılmaz bir dilin gerisinde gizlenmektedir.

Halklar doğaları itibariyle kararsızdırlar ve onları bir şeye inandırmak kolay olsa bile, bu inanca kuvvetle sarılmalarını sağlamak zordur: dolayısıyla, işler o şekilde düzenlenmelidir ki, artık inanmaz oldukları zaman zorla inandırılabilsinler.

Ancak halk hükümetten daha güçlüdür ve aşırı durumlarda direnecektir, hükümetlerimiz örgütlü yağma ve baskı sistemlerinden başka bir şey olmayacak veya çok az olacaktır.

Halkın tahammülü dışında hiçbir hükümet gücünün sınırını bilemez.

Basını, hükûmetin kullanabildiği dev bir klavye olarak düşünün.

Geleceğimiz yalnızca hükümete bağlı olamaz. Nihai çözümler, Amerikan halkının tutumlarında ve eylemlerinde yatmaktadır.

Tarih, para değiştiricilerinin parayı kontrol etmek ve ihraç etmek suretiyle hükûmetler üzerindeki kontrollerini sürdürmek için her türlü taciz, entrika, hile ve şiddete başvurduğunu kaydeder.

Hükûmetin yönetilenleri kontrol etmesini sağlamalısınız; ve bir sonraki aşamada, kendini kontrol etmek için mecburen.

Berbat bir durumdayız. Hiçbir teorik kontrol, hiçbir hükûmet biçimi bizi güvende tutamaz.

Onlara ekmek ve sirkler verin, asla isyan etmeyecekler.

Bir hükümetin adının değişmesi halkın zihniyetini değiştirmez.

Size istediğiniz her şeyi verecek kadar büyük bir hükümet, sahip olduğunuz her şeyi elinizden alacak kadar büyük bir hükümettir.

Bir koyun ülkesi bir kurt hükümetini hak eder.

İnsanlar, birleşik eylemle, hükümetleri ortaya çıktıkça ve hükümetin sorumluluğunu üstlenmedikçe, hükümetlerinin onları ele geçirdiğini göreceklerdir. Bağımsızlık ve özgürlük gitmiş olacak ve halk halkı, örgütlü ve bencil bir ilginin bir araya gelmesi için bir ihanet durumunda kendini bulacaktır.

Amerikan halkı ne yapmış olduğumuzu öğrenecek olursa, bizi sokak lambalarından sallandırır.

İnsanlar tarafından insanlar üzerinde yönetilecek bir hükümet kurmanın en büyük zorluğu şudur: önce hükümetin yönetilenleri kontrol etmesini sağlamalısınız; ve bir sonraki yerde, kendisini kontrol etmeye zorlar.

Peki ne görüyoruz; sonsuz tamahkar bir plütokrasi ile karşı karşıyayız. Şunu ileri sürebiliyorum, her sömürgeci Türkiye büyük zenginlerinden daha az sömürgecidir. Artık bunlar için 'halkım' demek çok yersiz, her sömürgeci sömürdüğü halka bunlardan daha yakın ve insaflıdır. Her sömürgeci bunlardan çok daha 'kalıcı' ruh halindedir ve bunları, kesinlikle 'kaçıcı' tarif etmek zorundayız.

Sadece iki gazeteyi ve yalnızca bir temel niteliğiyle ele almak yeterlidir. Hürriyet ve Cumhuriyet'in kısa ve temel işlevleri, bozmaktır; Hürriyet, halkı ve Cumhuriyet de aydını bozmakla görevlidirler. Buradaki 'görev' sözcüğü, her iki gazetenin de bunu bir tür varlık nedeni ve 'devlet görevi' saymaları nedeniyle uygun düşmektedir. Cumhuriyet, 1968-1976 dönemini ayrı tutarsak, içinde bir de 12 mart kesintisi var, hep aydını bozuyordu. Hürriyet için ayrık bir zaman göremiyoruz.

Biraz tarih biliyorum, bana göre Deli İbrahim'den sonra Türkiye'de hükümet etmeye gelmiş en bilgisiz kimsedir. Sabri Ülker'in bisküvi kutularını saymayı bilebiliyor