Güçlü olanın güçsüzü maddi manevi tanklarla, tüfeklerle acımasızca ezip geçtiği, hukukun -ama sana, bana amcamın kızı Süheyla’ya göre değil, evrensel kriterlere göre hukukun- üstünlüğü olmadığından gücünü, dolayısı ile mezalimini, Allah yarattı demeden artırdığı bir düzenden söz ediyoruz.

Yasalar örümcek ağına benzer, küçük sinekler ağa takılır kalır, büyük sinekler ağı deler geçer.

Hukuk her şeyin kralıdır.

Kuvvete dayanmayan adalet aciz, adalete dayanmayan kuvvet zalimdir.

Adaleti aklın yardımı olmadan kullanmak imkansızdır.

Medeniyetin ilk şartı adalettir.

Bozuk adalet yeter artık! Acemi ellerde yoğrulan, iyi pişirilmemiş adalet yeter! Yeter katıksız, kara kabuklu adalet! Dura dura bayatlayan adalet yeter! Bolsa insanın önünde ekmek, lezzetliyse...

Hak, kendi başına güçsüzdür. Tabiatta hüküm süren şey ise güçtür.

Hukuk mahkemeleri ve tüm gereçler ve hukukun ahmaklığı rasyonel bir toplum durumunda bulunamaz.

Hiçbir devlet gücü hak veremez.

Bir insanı gerçekte yaptığı şeyden dolayı değil, onu bir daha yapmaması için cezalandırırız.

Silahların gürültüsü, yasaların sesini boğar.

Hak, kuvvetler arasındaki ayrılıktır.

Bana tevili kabil olmayan bir cümle getiriniz, sizi onunla idam edeyim.

Adaletin bulunmadığı yerde herkes suçludur.

Adalet daima güçlüden yanadır.

Eğer yasalara saygı gösterilmesini istiyorsak, önce saygı duyulacak yasalar yapılması lazımdır.

Mevcut yasalar hukuku temsil etmez.

İnsanlar, nerede kuvvet görürse hak orada sanır, oysa hak ile güç pek az birleşirler.

Mülkün olmadığı yerde adaletsizlik de olmaz.