Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

Sinekler neyse yaramaz oğlanlara, biz de oyuz tanrılara. Öldürüyorlar bizi zevkleri için.

Hayatımın ilk dersi; kimse sürekli açık gözlerle dünyaya tahammül edemez.

İnsan, meyvanın çekirdeğini taşıması gibi ölümü kendi içinde taşımaktadır.

Gerçekliğin önerdiği seçimler, çoğu zaman kişinin seçme zevkini elinden alacak türdendir.

Koşullar insanları idare eder, insanlar koşulları değil.

Ölüler kimseye bir şey yapamaz, asıl kötülük yapanlar hayatta olanlar, yani insanlardır!

İnsan rüzgârda taşınan bir meşaledir.

Su gibi kendi çukurunda kuruyabilir insan.

Kader olasılıklarda gülümser.

Her şey rengine göre kanar bilirsin.

İnsanlara saf mutluluk nasip olmaz.

Hepimiz ölümün nişanlısıyız.

Ölüm en büyük gerçek. Bunu siyasiler de görmeli başsavcı da görmeli, hepimiz faniyiz.

Bütün hayatım boyunca dikkat ettim, insanın daima korktuğu şeyler başına geliyor.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer.

Her şey güllük gülistanlık olacak olsaydı gerçekten imtihan olmazdı. Gelişigüzel doğar, büyür, ölürdük.

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Şunu unutmamak gerekir ki, yaşamda çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir eylemin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz. Ve önemli olan da bunu bilmektir.