Öğrenen ve Öğretmen arasındaki insan temasının yerini hiçbir şey tutamaz.

Öğrenciler, başarısızlığa mahkum olduklarını önceden garanti eden öğretmenleri nadiren hayal kırıklığına uğratırlar.

Kötü öğretmen, kötü öğrenci, kötü veli yoktur. kötü eğitim sistemi vardır.

Gerçekte, dinleri hakkında, halkın hiçbir fikri yoktur; din olarak adlandırılan şey, bilinmeyen görüşlere ve sırlara bulaşmış işlere kör bir bağlılıktan başka bir şey değildir. Fiilen, halktan dinini koparmak, ondan hiçbir şey koparmamaktır. Eğer onun batıl fikirlerini sarsmaya ya da yok etmeye erişilmiş olunsaydı, karşılıksız çalışmayan rehberleri hakkındaki tehlikeli güvenleri azaltmaktan ya da yok etmekten ve din bahanesi altında, kendisini çoğu kez pek kötü aşırılıklara yönelten kimselere güvenmemeyi öğretmekten başka bir şey yapılmış olmazdı. Eğitmek ve öğretmek bahanesiyle, din, insanları kötülükte ve cehalette tutar ve en çok ilgileri olan şeyleri öğrenme isteğini bile onlardan koparır.

Eğer öğrenciler eğitimin tarihteki sesini, toplumsal etkilerini ve teknolojinin psikolojik eğilimini duyabilirlerse teknoloji tarafından kullanılan değil onu kullanan kişiler olarak kendilerini yetiştirebilirler.

Bilim, nesillere yayılan bir ekip çalışmasıdır. Meşalenin öğretmenden öğrenciye geçmesidir.

Öğrenciler öğretmenlerin hazmettiklerini yerler.

Eğitim bir vazoyu suyla doldurmak değil, bir çiçeğe kendi tarzında büyüyebilmesi için yardımcı olmaktır.

Eğitimde asla göz ardı edilmemesi gereken ilke bireysellik ilkesidir.

Öğrencilere nasıl araştırma yapılacağını ve farklı bilgi kaynaklarını nasıl değerlendireceğimizi öğretmek her zamankinden daha önemli hale geldi.

Güveni yeniden tesis ettiğimize inanıyorum. Ücretler sabit kalmalıdır.

Talebelerine, sanki onlar senin çocuklarınmış gibi eğil ki, onların ilme arzuları artsın.

Bütün donanımıyla askere değil de elinde alfabesiyle öğretmene güvenirim.

Ektiğim son fidanlar çok güzel yeşerecek. (Yetiştirdiği öğrenciler için söylediği bir söz)

Öğretmen genellikle öğrencilerden daha çok şey öğrenir.

Üniversiteye inanıyoruz hatta inanmakla kalmıyoruz, üniversiteye iman ediyoruz!

Soru sormayan öğrenciden adam değil, olsa olsa teyp makinası olur.

Sürü fabrikaları kurdular. Artık “üniversite” dedikleri, sürü imalathaneleridir.

Güven ve irade, ne yazık, pratikten ve dıştan geliyor.

Ortaçağ'da insan, doğayı etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendine güvenden yoksundu. Bitkisel bir yaratıktı. Tekelsi düzende ise insan, toplumu etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendisine güven duyamıyor. İnsanı insan yapan nehrin akışını değiştirmektir; bunun için çaba ve ortak çaba gerekiyor. Ortak çaba başarıya ulaştığı ölçüde insan yükseliyor.