Deney, öğretmenlerin en iyisidir; yalnız okul masrafı ağırdır.

Tecrübe, yaptığımız hataların adıdır.

Yaşayarak öğrenmek, bedeli en yüksek öğrenme biçimidir.

Akıllı adam hem kitapları ,hem de doğrudan doğruya hayatı okur.

Bakacağım tek yön önüm, doğru rotayı izler gözüm. Rüzgâra emânet sözüm, hasretlerle yandı gönlüm. Yalnızlığım kalbime zulüm, korkutmakta her an ölüm. Ben bir pembe diziyim, her günüm bir bölüm.

İşin aslına bakarsan büyür dert, kafana çok da takarsan çekilmez olduğunda hayat, gözlerin arar çekilir bir iki insan.

Hayat bilgisi kitaba sığmaz, başkalarına yedirin.

Ben sürekli kazık yedim, artık kazığı çok iyi biliyorum. Ama insanı geliştiren şeyler de o kazıklar maalesef. Köteği yedikçe insanın derisi güçleniyor. Kabuk bağlayan yara daha kuvvetlenirmiş. Mesela bir yerinizi kanatın orası kabuk bağladıktan sonra daha sertleşirmiş yani deriniz. Aynen o misal ben de arkadaşlarımı tanıya tanıya hayatı tanıdım.

Ve herkes bir gün gider. İnsan kendine kalır sonunda.

Öğrendiğim her şeyin bana öğretildiğini sanmayın. Bir çok şeyi kendi göbeğimi kendim keserek öğrendim. Hatta en sağlam bilgilerimin doğrudan bana öğretilenler değil, kendi içimden keşfettiklerim olduğuna inanıyorum.

Hayatımız sınırlı; ama öğrenebileceklerimiz sınırsızdır.

İyi kararlar tecrübeden gelir ancak birçok tecrübe kötü kararlardan oluşur.

Tecrübe çok acımasız bir öğretmen; önce sınavı yapıyor, dersi sonra öğretiyor.

Acı insanı olgunlaştırıyor.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Ne yazık ki, birisi tecrübe kazandıkça, gençliğini kaybediyor.

Başarı başkalarının geçirdiği tecrübelerden yararlanmaktır.

Anlamadan yaşanıyor da yaşamadan anlaşılmıyor.

Bana göre yapılmamış, benim için düzenlenmemiş bir dünyada yaşıyorum, doğru...

Öğrenmek için dinlemek zorundasın. Geliştirmek için denemek zorundasınız.