Biliyor musun, ne düşünüyorum. İnsan kaderini fazla zorlamamalı.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül,yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

Hayata neyle başlarsan başla, sonunda gurur ve aptallık kalıyor elinde! Oysa neler istemiştik hayattan!

Bazen olmaz. Hayat istediğini sunmaz, sunsa da uymaz. Ya zaman yanlıştır; ya mekan. Belki de insan.

Prensipler söz konusu olduğunda, kaya gibi durun, Zevkler söz konusu olduğunda, akıntıya kapılıp yüzün.

Hayat bizim kurduğumuz, tasarladığımız bir oyun değildir; orada sahne alan kim olursa olsun, ona ne kadar yakın olursak olalım her şey bizim istediğimiz gibi gelişmeyebilir. Hayata dair her kurgumuz, her gelecek planımız başka başka hayatların, başka ruhların, kişiliklerin beklentileri ve hayatlarıyla ölçülür, orada her beklenti hayal kırıklıklarına gebedir; beklentilerini birer inanca dönüştüren yürekler içinse hayattan derin bir çöküş beklemektedir. Bu inancın söndüğü yerde yeni bir hayata açılacak bir kapı yoktur.

Eğer istediğin olmazsa acı çekersin, eğer istemediğin bir şey olursa yine acı çekersin, hatta istediğin şey tam olarak olsa da yine acı çekersin çünkü onu kaybetme riskin vardır. Zihin böyle belalı bir şeydir. Değişimden özgür olmak ister. Hayatın koşullarından ve ölümden özgür. Fakat değişim hayatın kanunudur ve ne kadar dirensen de bu gerçeği değiştiremezsin.

Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim: Hayat devam ediyor.

Bırak hayat senin başına gelsin. İnan bana: hayat her zaman haklıdır.

Doğaçlama takıl. Planlar asla işe yaramaz.

Zen felsefesinin önerdiği gibi, sorunlara bütün gücünüzle direnmek yerine, "ucunu bırakmayı" öğrendiğiniz zaman, yaşamınız su gibi akmaya başlayacaktır.

Biz hayatımızdaki her şeyin beklediğimiz gibi olmasını isteriz ama değildir. Hayat daima olduğu gibidir.

'Hayatı akışına bırakmak' ve hayatın getirdiklerine ılımlı şekilde ve nezaketle karşılık vermek.

Her şeyin bir başlangıcı ve bir sonu vardır.

Bırak hayat senin başına gelsin. İnan bana: hayat her zaman haklıdır.

Mutluluğun kabullenmeyle, mutsuzluğun beklentiler ve hayatın tutturduğu yol arasındaki mesafeyle çok ilgili olduğunu öğrendim.

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Olsun tabi ya... Bak.. 'Olsun' diyeceksin ki olacak.. Varsın, 'olsun' desinler... Yazılan neyse o gelecek başa; olacak.

Ayrılık kaçınılmaz bir sondur, kimse istemez ama gereklidir. Çünkü hayat olduğu gibidir; olması gerektiği gibi değil.

Başka türlüsü mümkün mü? Durumu değiştirebilir misiniz? Her şeyi olduğu gibi kabul etmeli.