Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Aşk acısı çekmedim hiç, çünkü dünyanın verdiği acı her zaman güçlüydü.

İyi ki aşk var dünyada.

Doğarken ağlatırsın kader yazdıran dünya. Bir defa gülmek için candan bezdiren dünya.

Zevklerin binlercesi bir acıyı telafi edemez.

Kendini sevmek, ömür boyu sürecek bir aşk hikâyesinin başlangıcıdır.

Mutluluk acıların aşılmasıyla serpilip gelişir.

Sevgili kızım, ne yazık ki bu dünya bir periler diyarı değil, bir yaşam mücadelesi, son derece doğal ve dolayısıyla son derece sert. Yine de ya da tam da bu nedenle, biz erkekler için değerli bir sevgiliye sahip olmak mutluluk ve rahatlıktır - ve en değerlisine, en sevgiliye ve hepsinden daha iyisine sahibim!

İlk zamanlarda insanın gönül şenliği, mutluluğu sayılan bir şey, sonradan acı bir tasa, bir ağrı yığını oluyor...

Hayata, yalnızca aşkın yarattığı canlı hevesle katlananlar, onun kıyıcı, yıkıcı tanesiyle vuruldukları gün artık dünyayı görecek gözleri kalmaz.

İnsanlar, yerler, çerçeveler değişiyor; fakat acılar, aşklar, şairler hep aynı!

Yukarıda ay güneş ve gökyüzü. Karşımda sen ne güzel geldin hayatıma. Bütün renkler anlamsız geliyor şimdi.

Canımı yolda buldum, tuttum kolundan evine soktum.

Hayata ‘evet’ deme aynı zamanda acıya, işkenceye, eksikliklere, açlıklara, ölüme de ‘evet’ demektir.

Aşkı, şiiri ve kavgayı bilmeyen insandan hayır gelmez!

Aşk mesti fârig olmuşdur hayât u mevtden
Gülşen ü kül-hen ana hoşdur yâ cennet yâ sakar
(Aşk sarhoşu olan âşık, hayat ve ölümden uzaktır; onlar için gül bahçesi ile külhan veya cennet ile cehennem aynıdır.)

Aşk için yeryüzünde uzaktan ötesi yok, En uzun gecelere şafaktan ötesi yok. Yaklaşanlar Tanrı’ya o gerçek aşıklardır, Nehirlere denize varmaktan ötesi yok. Taş bir duvardır her gün dikilen karşımıza, En ulu ağaçlara yapraktan ötesi yok. Elbette ömür biter, can gider ey sevgili, Aşkı sende bulana topraktan ötesi yok.

Şiirden önce aşk vardı, şiirden sonra ölüm var.

Herkesi mutlu edemezsin, çünkü pizza değilsin.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül,yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.