Şans hazırlıklı zihinlere İltimas geçer.

Şans, hazırlıklı zihinleri tercih eder.

Yeni bir iş, önce insanların zihinlerine ve YÜREKLERİNE sokulur. İnsanlar o işin gerçekleşmesi için gerekli özveriyi yapmaya ancak bundan sonra hazır hale gelir.

Dindar bir insanın bu Tanrı’ya dua etmesi boşuna demektir. Dua işe yarasaydı etkileri nesnel olarak gözlemlenirdi. Gözlemlenmiyor ama.

Yeni bilgi gelirse, onu içe alıp üstünü kapatır gibi göz kırparız.

İnsan zihni, ruhsal deneyimlere meyilli olmakla beraber, bu meylimizi doyurmak için yeterli kanıt bulunmayan şeylere inanmak zorunda değiliz.

Hayatta ”tesadüf, fırsat, şans” ancak onlardan yararlanmaya hazır olanların işine yarayabilir. Dikkatli, hevesli, çalışkan, sabırlı ve bir gayesi olan insan, tesadüfleri değerlendirebilir, fırsatları yakalayabilir ve şansı kaçırmaz.

Şans hazırlıklı zihinlerden yanadır.

Kafanızdan bir düşünce geçtiği zaman bunun sadece bir düşünce olduğunu anlayın.

Bu durumda bazı basit içtenlik simgeleri uygun olur. Bir mantra'nın tekrarı veya bir resme sabit bakış onların beden ve zihinlerini daha derin ve daha doğrudan araştırmaya hazırlayacaktır. Her şeyden önce içtenlik kaçınılmaz ve gerekli bir unsurdur.

Öncelikle evrenin küresel olduğunu gözlemlemeliyiz.

İnsanın gözlem yaptığı zamanki zihinsel seviyesi, yaratırken ki seviyesinden çok daha alçaktadır.

Fiziğin işi görebildiğimiz şeyleri açıklamak için göremediğimiz şeyler icat etmek değil, göremediğimiz şeyleri nasıl görebileceğimizi çözmek, önceden görünmeyenleri, bilinen görünmeyenleri görmektir.

Sessiz insanlar en gürültülü zihniyete sahiptir.

Öncelikle evrenin küresel olduğunu gözlemlemeliyiz.

Ne kadar beyaz kuğu gözlemlemiş olursak olalım, bu, tüm kuğuların beyaz olduğu sonucunu haklı çıkarmaz.

Bilimsel gözlem her zaman tartışmacı bir gözlemdir. Bu gözlem önceki bir savı, öncesel bir şemayı, bir gözlem tasarısını doğrular ya da sakatlar. Bu gözlem doğrulayarak gösterir, görünümleri bir sıradüzenine sokar, dolaysızı aşar, şemaları kurduktan sonra gerçeği yeniden kurar. Doğal olarak gözlemden deneye geçildiğinde bilginin tartışmalı özyapısı daha da belirginleşir.

“...Dikkate ettiğim noktalar vardır. Adına kadar, kişi adı, yer adı, romanın adı; hepsi inceden inceye düşünülmüş olmalı derim. Hiçbir sorun çözümünü rastlantıya, gelişigüzelliğe bırakmak istemem... bir romanım ötekine benzemesin isterim. O yüzden kılı kırka yararım... Her ayrıntıyı çağrışımla, her çözüm konuşup görüşmeyle gelmez. Aylar süren okumalar gerekir. Köygöçüren için uzun uzun, yer altı suları, Orta Anadolu iklimi, sondajcılık, sulu ve kuru tarım konularını inceledim, pek çok rapor okudum. Amerikan sargısı ve Kaplumbağalar için üst üste gezler yaptım. Yayla için Tarih Kurumuna, müzelere gidip geldim, arkeoloji çalıştım. Hastanelerde gözlem yaptım. Dağlarda, yaylalarda yaşadım. Uzaycılık üstüne kitaplar okudum. Bunlarsız olabileceğini sanmıyorum...”

Şu âna kadar herhangi bir şeyle çelişmemiş olan gözlem; mucizelerin, yalnızca ona inanıldığı dönem ve ülkelerde ve ona inanmaya ikna edilmiş insanların önünde gerçekleştiğini öğretir.

Zihni gözlemleyerek, kendinin sürekli olarak dikkat çeken yıkıcı, asi çocuğu temsil ettiği ortaya çıkar.