Süpersicim kuramı o kadar iddialıdır ki, ya topyekûn doğru olabilir ya da topyekûn yanlış. Tek sorun, matematiğinin gelecek nesillerde de sırrına eremeyeceğimiz kadar yeni ve zor olmasıdır.

Süpersicim kuramcıları, kuram ile deney arasındaki geleneksel karşılaşma, yüzleşme yerine, bir iç uyumun, zarafet, benzersizlik ve güzelliğin hakikati tanımladığı bir iç uyumun peşinden gidiyor. Bu kuramın var oluşu, büyülü rastlantılara, mucizevi birbirini iptal etmelere ve görünürde birbiriyle ilgisiz olan (muhtemelen de keşfedilmemiş) matematik alanları arasındaki ilişkilere dayanıyor. Bu özellikler, süpersicimlerin gerçekliğini kabul etmenin gerekçesi olabilir mi? Matematik ve estetik, salt deneyin yerini tutup onu aşabilir mi?

Büyük bilim insanları belirsizliği çok iyi tolere eder. Hataları ve kusurları fark edecek kadar şüphe duyuyorlar, böylece öne çıkıp yeni ikame teorisini yaratabiliyorlar.

Matematiğin hiçbir dalı yoktur ki, ne kadar soyut olursa olsun, bir gün gerçek dünyada uygulama alanı bulmasın.

Kuantum kuramı ile şok olmamış bir kişi onu henüz anlamamıştır.

Şefkatli ya da duygusal bilim ya da bilim insanlarında yanlış bir şey yoktur.

Bilim insanı, nereye götürürse götürsün, gerçeğin kendisinin sevgisi için gerçeğin aşığıdır.

Elbette öyle olmalı ve bilim insanlarımız cesurca eleştirilmeli.

Uygulamalı bilim olarak adlandırılabilecek bir bilim kategorisi mevcut değildir. Bilimler ve bilimin uygulamaları vardır ve bunlar, onu taşıyan ağacın meyvesi gibi birbirine bağlıdır.

Teorilerimizin hepsini en sonunda gerçekler test edecek ve nihayetinde haklarında değerlendirilmeleri için başvurabileceğimiz yalnızca tarafsız bir jüri olabilir.

Gerçekler bilim adamlarının havasıdır. Onlar olmadan asla uçamazsın.

Bir sürü Marksizm var. Tabii ki bunlardan bazıları oldukça yanlış. (...) Bir sürü Marksizmler var. Şimdi, Bir sürü Newtonculuklar da var. Yani, Newtonların, Einsteinların, Bohrların, Heisenberglerin her dediği doğru değil ki. Ama bazı söyledikleri doğru. Hâlâ kullanıyoruz. Marks'ın da bazı söyledikleri doğru ve o yüzden Harvard'ta ekonomi okursanız Marks okuturlar size. Yani Kapitali okuturlar; çünkü ekonomi politiğe katkıları gerçekten bilimsel katkılar. Çok değerli katkılar. Yani Marks'ı bir kenera bir çırpıda kesip atmak, -yani o bilimsel değil diye bir kenara atmak- doğru değil.

Aslında bilimde teori kanunlardan (gerçeklerden) daha yüksek bir idrak düzeyindedir. Çünkü teoriler gerçeklere açıklama getirirler, onları birleştirirler. Georgia Üniversitesi'nde atom fiziği dersi okursanız atom teorisi dersi alacaksınız. Profesör o dersin ismini gelecekte "atom gerçeği" olarak değiştirmeyecek. Çünkü atom teorisinin manası bu değil. Atom teorisi maddenin tabiatına dair on binlerce gerçeği açıklayan bir açıklamalar sistemi ve evrim teorisi de bunun gibidir.

Hiç kimseye bütün bir bilimi yaratma şansı verilmez. Kalabalığın akmaya başladığı günümüzde, bir yol zar zor açılıyor.

Hiçbir şey bilim insanını erken bir gerçek kadar saptıramaz.

Teoriler geçer. Kurbağa kalır.

Bugüne kadar bilim adamlarının en önemli keşfi, bilimin kendisi olmuştur.

Evrim teorisinin gerçeklerle yeterince desteklenmediğini düşüncesizce savunanlar, kendi teorilerinin hiçbir gerçekle desteklenmediğini unutmuş görünüyorlar.

Marx'ın sayesindedir ki sosyalizm, şimdi bütün ayrıntıları üzerinde uzun uzun çalışılması gereken bir bilim durumuna geldi.

Teoriler olmadan gerçeklerin sesi duyulmaz.