bilgi

Aşkın değil. Bilgi,

Beyin gerçeği arama organı değildir, inanma organıdır.

Gerçek,hem kendini hem de gerçek olmayanı gösterir.

Gerçekliği, sakat gözler ve kulaklarla algılayan insan, görüngülerin ardındaki kaynağa gereksinme duyar.

Algılanan şey, var olan şeydir.

Her şey sadece algılandığı haliyle mevcuttur.

Gerçek daima hayal edebildiğimizin çok daha ilerisindedir.

Özgürlüğün ne olduğunu anlayabilmek için yüzyıl daha geçecek. Bugün artık onu açık saçık biliyoruz. İnsanın özgür olabilmesi demek, yeteneklerini, eğilimlerini, beğenilerini serbestçe geliştirebilmesi olanaklarına sahip olması demektir. Buysa ancak doğanın ve toplumun nesnel yasalarını insanların kendi yararlarına kullanabildikleri ve gelişmenin bütün ön koşullarını yaratabildikleri bir toplumda gerçekleşebilir. Böylesine bir toplum varlaşmadıkça özgürlük boş bir sözden ibarettir ve sakal bırakma özgürlüğü anlayışından öteye geçemez. Ünlü bir diyalektikçi şöyle der: “Özgürlük, doğa yasalarından bağımsızlık düşü değildir. Tersine, bu yasaları öğrenmek ve onları belli amaçlar için kullanabilmek demektir. Bu dış doğa yasaları için olduğu kadar, insanın beden ve ruh varlığını yöneten yasalar için de böyledir. Demek ki irade özgürlüğü denen şey, nedeni bilerek karara ulaşmak yetisinden başka bir şey değildir. Bir insanın belli bir sorun üstünde karara varma özgürlüğü, bu kararın tutarlılığını belirten zorunluluğa bağlıdır. Kararsızlık, çeşitli ve çelişik bir sürü karar olanağı arasından bilgisizliği seçmek demektir. Sonuç olarak özgürlük, doğadan gelen zorunlulukları tanıyıp bilerek, hem kendi üstümüzde hem de dış doğa üstünde sözünü yürütür olmaktır. Böylece özgürlük, tarihsel gelişimin zorunlu bir ürünüdür.

Doğru hem kendisini hem de yanlışı belirtir.

İnanç dağları yerinden oynatır, fakat sadece bilgi doğru yere oturtabilir.

Eğer evrenin gerçek bir görüntüsüne sahip olabilseydik, belki de onu anlayabilirdik.

Hepimiz dünyayı gerçekte olduğu gibi değil, kendi ön yargılı algılarımız ile gözlemleriz. Dolayısıyla, gerçekten bilebileceğimiz tek şey kendimiziz.

Biz kendi yarattığımız bir dünyada yaşıyoruz.

Yaşamın, ama cinayetleriyle, felaketleriyle ve muazzam miraslarıyla hakiki yaşamın, neredeyse yalnızca gazetelerde vuku bulduğuna hiç dikkat ettiniz mi?

Kimse neyin gerçek neyin düzmece olduğundan haberdar değil.

Gerçekliği algılamak bir yetenek işidir. Çoğu insanda bu yetenek yoktur ama belki böylesi daha iyidir.

Bir yandan "devlet" yok, diğer yandan da içinde yaşayan insanlar var. "Devlet" daha çok insanların ne yaptıkları ve anladıklarıyla ilgilidir. İnsanlar eyalette yaşamıyor. Devlet insanlarda yaşıyor.

Bulutlarda olan çarpışma, sağır biri tarafından sadece yıldırım, kör biri tarafında ise sadece gök gürültüsü olarak algılanır.

Tüm felsefenin (yani Platon felsefesi) temel düşüncesi bizim tarafımızdan algılanan şeylerin, ideal biçimlerin ya da düşüncelerin kopyaları, taklitleri ya da yansımaları olduğudur.