Nasıl oluyor, vakit, bir türlü geçmezken, yıllar, hayatlar geçiyor?

Hayat dediğin ne ki? Yürüyen bir gölge, bir zavallı oyuncu bu sahnede. Bir saat boy gösterip boyun kırıp gidecek.

Hayat, geriye doğru anlaşılır ama ileriye doğru yaşanır…

Hayat ileri yaşanır ama tersine yargılanır.

Lütfen bu kadar endişelenmeyin. Çünkü sonunda hiçbirimiz bu gezegende uzun süre kalmayacağız. Yaşam çok hızlı ilerliyor.

Şimdi on yaşına bastı. Ben içeri düştüğüm sene ana rahmine düşen çocuklar.

Biraz zaman geçsin her şeyi unutacaksın, biraz zaman geçsin her şey seni unutacak.

Bir suçluyu aklar gibi, Akıp giden günlerimiz.

Günler birbirine karışıyor. Bir gün uyandığımda yılların geçmiş olmasından korkuyorum.

Her şey değişir, virgülden öncesi de...

Mazi neler yutuyordu neler! Kederlerimizi, götürdüğünden ziyade sevinçlerimizi de gömüyordu. En büyük filozoflarımız bile geçmişle gelecek akımları arasında bizi sürükleyen şimdiden doğacak saadetleri bekleyerek yaşamıyorlar mı? Hayatın aldatıcılığında öyle bir sihir var ki, gelecek zaman, çektireceği bütün felaket ve uğursuzlukları tesirli bir söyleyişle yüzümüze bağırsa, yine maksadının korkunçluğunu anlamak istemeyeceğiz.

Zaman bir su gibi akıp, Bütün acıların gözlerini oyardı.

Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Daha dün doğmuşuz sanki. Yeni okula başlamışız, Yeni sevmişiz. Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Yarın bitecek sanki her şey. Yarın ölecek gibiyiz. Daha doymamışız yaşamasına. Günlerimiz dün bir, bugün iki. Sakın bir şey bırakma yarına. Yarın yok ki.

Bugüne en uzak gün, dün.

Kum saatleri insana sadece zamanın hızla aktığını değil, günün birinde dönüşecek olduğumuz bir avuç tozu da hatırlatır.

Gelecek yavaş geliyor, şimdiki zaman uçuyor ve geçmiş sonsuza dek duruyor.

Kim bilir ömrün kaçta kaçı kaldı geriye, Nefes sayılı alıp verdiğin benim de senin de.

Hayat tramvay gibidir. Tam yer bulmuş oturacakken bir de bakmışsın son durağa gelmişsin.

Her şey çürüyor canım kardeşim bu dünyada, hatıralar bile.

Sahte tüfeği kafama dayamış, korkmamı bekliyorsun... Düşüncemin geldiği yere git; kendine yer kap!... Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa, bırak doktorum olan ben uğraşayım. Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim. Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim. İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyor içim ve bir gün memleketten 750 km ileri gittim. Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım. Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu? Canım yandığında birkaç hafta bağırdım... Fırçayı elime aldığımda, ilkin anılarımı boyarım. Gelecek adına hiçbir hayâli resme dökemez parmaklarım. İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım... Zaman akıp gittikçe, gözlerim daha çok doluyor. Vakit gider, gelmez; işte bu canımı çok sıkıyor. Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç verici ki!.. Benim böyle olmamam gerekirdi.