Derinliğine inilerek bakıldığındaysa, tutarlı bir bakıştır tarih. Bir incelemedir [nazarun ve tahkikun ç.n.]. Olup bitenleri nedenleriyle birlikte incelemedir, nedenlerine bağlamadır. Ne var ki bunun ilkeleri çok incedir. Olguların nasıllarını ve nedenlerini derinlemesine bilmedir. Bundan dolayı tarih, temel bilimdir.

Belki de insan korktuğu için kaçmıyor, kaçtığı için korkuyor.

Hiçbir şeyin bir şeye geçişi doğaldır, herhangi bir aracı gerektirmez.

Bu gezegenler izlemeyi, görebilmeyi öğrenebildiğimiz gezegenlerin en iyileri arasında. Örneğin, gelecek yıl fırlatacağımız James Webb Uzay Teleskobu ile atmosferlerini araştırıp gözlemlemeyi umuyoruz.

Dünya benzeri bir gezegen bulmak bir olasılık değil bir zaman meselesi.

Bilim, sonuçlar bilgisi ve bir gerçeğin bir diğerine bağımlılığıdır.

Kimsenin kötü şeyler yapıp yapmadığımdan şüphe ettiğini sanmıyorum. Soru şudur: Elbette, ne, nasıl, ve belki de en önemlisi neden?

Büyük bir adam biyolojik olarak küçük bir nedenle büyük olabilir; küçük bir adam da felsefi olarak büyük bir nedenle küçük yaratılmış olabilir.

Erken evrende, 3000°K'in üstündeki sıcaklıklarda, evren bugün gördüğümüz gökadalardan ve yıldızlardan değil, sadece madde ve ışınımın ayrışmamış ve iyonlaşmış "çorbasından" oluşmuştu.

Zamanı meydana getirmeye Tanrı'nın sebep olduğunu söylemek ne manaya gelir? Sebeplilik zamansal bir etkinliktir. Zaman daima sebep olunmuş şeyden önce var olmalıdır. Tanrı'nın naif imgesinin evrenden önce var olması, ‘zaman’ önceden yok idiyse açıkça saçmalıktır.

Kozmoloji üzerine ne zaman ders verilse, ben Büyük Patlamadan önce ne olduğunu sık sık sormuştum. Öncenin olmadığı, şüpheyle karşılanır. Çünkü Büyük Patlama zamanın ortaya çıkışını sağladı, bir şey ona sebep olmuş olmalıdır. Fakat ‘neden’ ve ‘etki’ zamana ait kavramlardır. Ve zamanın var olmadığı durumlara uygulanamazlar. Bu yüzden soru anlamsızdır.

Evrende tesadüfe, tesadüf edilmez.

Hiçbir şey hiçbir şeyden gelmez.

Tavşan korktuğu için kaçmaz, kaçtığı için korkar.

Yapanı anlamamak, ne yapıldığına veya neden yapıldığına dair kesin bir bilgiye sahip olmamaktır.

İnsanoğlu Tanrı hakkındaki düşüncelerinin gerçekçi bir muhasebesini yapacak olursa, tanık olduğu olayların bilinmeyen, gizli kalan nedenlerini dile getirmek için çoğu zaman «tanrı» sözcüğünü kullandığını itiraf etmek zorunda kalır. Bu sözcüğü, nedenlerin kaynağını bulamadığı, doğal olanın kaynağı anlaşılır olmaktan çıktığı zaman kullanmaktadır. Ya da nedenleri birbirine bağlayan zincirin halkalarını kaybettiği anda, sonucu Tanrı’ya bağlayarak sorunu çözer ve araştırmasına son verir. Bu yüzden, bir şeyin oluşunu tanrılara bağladığında, aslında zihnindeki karanlığın yerini, hayret duygusuyla önünde eğildiği alışılmış bir sese terk etmekten başka bir şey mi yapıyor?

İnsanlar, başlarına gelen ve nedenlerini bilip anlayamadıkları felâketleri tanrısal bir varlığa bağlamışlar; bunları onun yaptığına inanmışlardır.

Evren, kesin kanunlara uyar; her varlık ve her olay belirlenmiştir; belli nedenlerden ortaya çıkar.

Çaresizlik umutsuzluğa yol açar.

Yeryüzü üç devinimle dönüyor. Biri Güneş'in çevresinde dönerek burçlar düzenine göre bir yılda yerine döndüğü büyük çember içindeki devinimi. İkinci devinimi günlük dönüşü ve üçüncü devinimi ise eksen kayması.