Her an herkesin, hepimizin vakti azalıyor şurada, her birimizin doğrudan ölüme dur durak bilmeden vakti azalıyor, bunun böyle olduğunun dur durak bilmeden farkında kalsaydık delirirdik, dev bir tımarhaneye dönüşürdü dünya.

Ey kara günlü seher gibi agardı sakalun
Haberün yok kefenün boynuna takdı ecelün.

Zaman bir uyuşturucudur. Fazlası sizi öldürür.

Yaşamla karşıtlık oluşturan, ölümden ziyade, yaşlılıktır. Yaşlılık, hayatın parodisidir; oysa ölüm, hayatı bir yazgıya dönüştürür: Ona bir kesinlik boyutu kazandırarak, onu sınırlamak ve korumak yoluyla bir yazgıya dönüştürür. Ölüm, zamanı yürürlükten kaldırır.

İnsanların çoğu hayatlarının sonunda geriye dönüp baktıklarında molalarda yaşadıklarını görürler. Takdir etmeden ve zevk almadan geçip giden şeyin aslında hayatları olduğunu gördüklerinde şaşırırlar. Ve böylece umutlarla kandırılan insan ölümün kollarına koşar.

Herkes ölür ama yalnızca bazıları gerçekten yaşar.

Yaşamı ve ölümü aynı anda deneyimlemiştim.

Mutluluk yarına ait değil. O bir varsayım değil. Mutluluk burada ve şimdi başlar...

Yaşadığım hayatın hayat olmadığını, öleceğimi öğrendiğim gün anladım.

Her günü hayatınızın son günüymüş gibi yaşayın çünkü şimdiye kadar öyle.

Hayat kesinlikle bir prova değildir; hatta hiç birimizin yarın da burada olacağımıza dair bir güvence yoktur.

Sanatın aslında bir şekilde yaşamımız içinde bazı anlara zoom yaptığını düşünüyorum. Zoom’ladığını ve kimi zaman da pause yaptığını. Bir şekilde o akıp giden şeyi bir an için durduruyor. Çünkü aslında sanatçının gerçekten hikâye olarak, kavram olarak çok temel bazı şeyleri var. Bin tane hikâyemiz yok.

Sevgili ölüm, henüz yaşamadım.

Eğer ölüm fikrinden kurtulmak isterseniz, kendinizi bu tarafta yaşam olduğu düşüncesinden kurtarmalısınız. Yaşam ve ölüm birdir.

Şunu asla aklından çıkarma, ister üç bin yıl yaşa, ister otuz bin yıl, şu anda sahip olduğundan başka bir yaşamı yitiremezsin ve mevcut yaşamın sona erdikten sonra yeni bir yaşama da sahip olamazsın.

Yaşamak için zaman var ve ölmek için de ama şu anı reddetmek için asla yok.

Ölmek için yaşamak gerekir, unutma. Anı yaşa, yarını da unutma.

Yaşam kapımızın eşiğinde oturmuş, ölüm arkada nöbet tutarken, bizler evin içinde nasıl da oynuyoruz.

Aslında öldüğünü anlamayanlardır dünyada kalanlar.

Hayatta olduğun için bile mutlu ol. Öfkeli ol, öleceksin.