Ey ölüm, yaşlı kaptan, zaman geldi! Hadi demir alalım.

Ey yolcu dostum; ayakların rehberindir. Senin dostun, soğuk esen yellerdir. Tüm insanlık, senin gözünde eldir. İçecek suyun, gözlerinden taşan seldir; bu ödenecek bedeldir.

Biliyorum, şekiller bir askerin kılıçları Biliyorum, sinekler savaşın silahları.

Kendi yeşil yolumuzda yürüyoruz, her birimiz kendi zamanında. (Yeşil Yol)

Dünya bir köprüdür. Üzerinden geçin ama mesken kurmayın.

Otobüsler gerçekten kalabalık. Yakıt fiyatlarından mıdır bilmiyorum ama benim maratonum hep kalabalık.

Düz yolda hiçbir yere varamayacağımı ve eğri büğrü gitmenin daha düz olduğunu gördüm.

Hiçbir kişi, kesin olarak kendiniz geçmeniz gereken yaşamın akıntısı üzerinde bir köprü inşa edemez, hiçbir kişi ancak sen kendinle ve tek başına.

Zirve dağ değildir.

Bu, sonu bulunmayan bir yoldu ve her günü daha fena olabilirdi. Yaşlılık, hastalık, uzak ve berbat bir yerde yapayalnız ve bakımsız ölmek, bunlar hep mukadder şeylerdi ve bu yolun ilerisine ait pek tabii safhalarıydı.

Yapmamız gereken tek şey yolumuza devam etmektir;bize ait olan birlikte gelir. Yürümeyeninse, bizi durdurmasına izin vermemeliyiz.

Geleceğinizi haritalandırın ama bunu kurşun kalemle yapın. Yol sizin çizdiğiniz kadar uzundur. Yolculuğunuzu değerli kılın.

Yolculuğu sen yaparsın, nereye olduğunu kader belirler.

Adalet, saf ve masum birinin kafasına inmeden önce durmasını da bilen güçlü bir elin tuttuğu koca bir balyoz gibi asılı dururdu dünyanın üstünde.

Adalet, bir demircinin elindeki güçlü çekiç gibi asılıydı dünyamızın üstünde.

Her insanın yaşamı, onu kendine götüren bir yoldur, bir yol denemesi, bir yol taslağıdır.

Tren, uçak gibi üstümüzden, vapur gibi kıyımızdan geçmez, tren içimizden geçer, o yüzden böyle yakındır bize.

Dünya yoğunlaştırılmış olasılıklara bağlı olarak ortaya çıkarılmış bir yuvarlak masadır.

Araba kazalarıyla ilgili bir teorim var: bugüne kadar on üç tane sağlam kaza yaptım. Hepsinde de hatalı olan bendim. Ne yaralandım, ne de öldüm. Ama bütün kazalarımdan sonra arabanın içindeki bir şeyler yok oldu. Bazen bir çanta, bazen bir şişe. Bir keresinde bir Zippo yok oldu. Saatlerce aradım ama bulamadım. Ve anladım ki kaza sırasında beni koruyan görünmez bir güç var. Zarar görmemi engelliyor. Karşılığında da bana ait olan herhangi bir nesneyi alıp gidiyor.

En nihayetinde insan hayatı, bir sürü dolambaçlı yoldan geçip bir sona varmaktan ibaret.