Büyük patlamayı doğrulayan gözlemler, önceki bir evren olasılığını dışlamaz.

Madde yavaşlıkla oluşmuştur, çok hızlı bir şeyin maddeliği ve maddiliği kalmayabilir.

Madde küçüldükçe parçalanmaktan, kütle büyüdükçe çarpışmaktan çıkan enerji büyüyor, iki ucumuz enerji de, ortada bir yerde uyuyor, enerji maddede dinleniyor; biz uykuyuz ona göre, uyandığımızda yeniden enerji oluyoruz, olacağız geleceğe göre.

Kozmoloji üzerine ne zaman ders verilse, ben Büyük Patlamadan önce ne olduğunu sık sık sormuştum. Öncenin olmadığı, şüpheyle karşılanır. Çünkü Büyük Patlama zamanın ortaya çıkışını sağladı, bir şey ona sebep olmuş olmalıdır. Fakat ‘neden’ ve ‘etki’ zamana ait kavramlardır. Ve zamanın var olmadığı durumlara uygulanamazlar. Bu yüzden soru anlamsızdır.

Maddenin olmadığı yerde ne vardır?

Hegel'de maddenin saflaşması ancak kavrama dönüşmesiyle mümkündür. İnsan aklının algılama, anlama ve kavramlaştırma süreci, aslında somutun çözümlemesi demektir. Kavram, bu çözümleme sürecinin en üst aşamasıdır. Kavram, tutulabilecek mükemmeliktir. Sonsuz, hızlıdır. Kavram, sonsuz bir hızla inebilmektedir.

Maddeci yaşama tapanlar deniz suyu içenlere benzerler,içtikçe susuzlukları artar.

Nükleer işlemlerin hesaplanmasında, ilgili enerjilerin çekirdeklerin en düşük uyarma enerjilerine kıyasla büyük olması şartıyla istatistiksel yöntemler uygulamak mümkündür.

Hidrojeni anlamak, tüm fiziği anlamaktır.

Evrenin kökeni ve işleyişi, fizik yasalarının herhangi bir şekilde ihlal edilmesini gerektirmez.

Evren bize göre ince ayarlı değildir; kendi evrenimize ince ayarlıyız.

Bu gezegenler izlemeyi, görebilmeyi öğrenebildiğimiz gezegenlerin en iyileri arasında. Örneğin, gelecek yıl fırlatacağımız James Webb Uzay Teleskobu ile atmosferlerini araştırıp gözlemlemeyi umuyoruz.

Dünya benzeri bir gezegen bulmak bir olasılık değil bir zaman meselesi.

Evren, devinimle sürmekte olan bir sistem olarak maddelerden oluşmaktadır.

Ana madde sudur, diğer maddeler ise hava ve apeiron (sonsuzluk) dur.

Yaşam, üç beş parça şeyin durmadan yer değiştirerek ürettiği sonsuz sayıda aslı olmayan görüntüdür. İki hidrojenden bir helyum, üç helyumdan bir karbon, trilyonlarca karbondan insan, milyonlarca trilyon karbondan dünya... Bu kadar ve başka bir şey yok.

Keşke fizik ve zihin arasındaki uçurum bu kadar büyük olmasaydı.

İnsanın taştan heykelini yapması ve taşın kendini buna bırakması, benliğin genişleme arzusundan mı yoksa taşın da insan olmaya dönük maddeye içkin tutkusundan mı olduğuna dair fikirlerin ikincisine katılıyorum. O istemedikçe insanın taşa bir şey yapabileceğine inanmıyorum çünkü.

Işık hapsedilebilirse hiç de depolanabilir.

Ufuk: Kozmolojide, daha ötesinden hiçbir ışık sinyalinin bize ulaşmak için henüz yeterli zaman bulamadığı uzaklık.