İnsanoğlunda zeka, midyedeki inci gibidir. Hepsinde bulunmaz.

Mükemmeliyet nicelikle değil, nitelikle ilgilidir.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

Bir defa, insanları tanıyabilmek için onları sınarsınız. İkincisi, başka insanları incelemek için çaba harcanmaz. Bütün insanlar, gerek ruh, gerek fizik açısından, birbirlerine benzerler; hepimizin beyni, dalağı, yüreği, akciğerleri aynı biçimde yapılmıştır. Manevi değerler ise herkeste aynıdır; küçük farkların önemi yoktur. Bir insanı tanımak, diğerini de tanımak anlamına gelir. İnsanlar aynı ormandaki ağaçlar gibidirler; hiçbir botanik bilgini, tek tek akkavağı incelemeye kalkmaz.

Mesleki eğitimden önce ‘insanlaşma eğitimi’ verilmeli.

Az söz erin yüküdür, çok söz hayvan yüküdür.

Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Yeryüzünde insan kadar muhteşem bir şey yok; insandaysa akıl kadar muhteşem bir şey yok.

Hiçbir insan masumiyet ve dürüstlüğün değerini kaybedene kadar bilemez.

Faniler eşittir; doğum değil Erdemdir farkı yaratan (yapan)

Samimi olanın hatası, samimiyetsizin doğrusundan dahi şirin gelir insana çoğu zaman.

Vazgeçilmez insan yoktur, sevdiğin için katlandığın insanlar vardır.

Bir insanı bulunduğu mevkiyle değil, göz koyduğu mevkiyle ölçmek gerekir.

İnsanın dilediği gibi kullanabileceği bir nesne nasıl insandan daha kıymetli olabilir..?

Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.

İnsanların altın ölçmek için mihenk taşları vardır. İnsanları ölçen mihenk taşı da altındır.

Bir adamın değeri var mı, yok mu nasıl anlarız? Bütün isteklerine, bütün görüşlerine karşı zorluklar çıkarın. Gerçekten değerli bir insansa, zorlukların hepsini yenmesini bilecektir.

Bir yerin değeri, o yerde bulunanın değerine goredir.

Basit insanlar, sahip olduklarının kıymetini, elden çıkmadan bilmezler.

İnsan, işine, işsiz kalıncaya kadar küfreder.