Eğitim hayata hazırlık değildir. Eğitim hayatın ta kendisidir.

Hayatın erken dönemlerinde birkaç başarısızlık yapmanın en büyük pratik faydası vardır.

Deney, öğretmenlerin en iyisidir; yalnız okul masrafı ağırdır.

Okulda öğrendiği dersler her zaman okulun öğrettiğini düşündüğü dersler değildir.

Hayat bir parça nakış işlemesine benzetilebilir. Hayatının ilk yarısındaki herkes işlemenin ön tarafını görür, ikinci yarısında ise tersini. ikincisi o kadar güzel değildir, ama daha öğreticidir, çünkü iplerin birbirine nasıl bağlandığını görmemizi sağlar.

Davranışlarından utanıp, sıkılma; hayatın tümü bir denemedir.

İnsanlar bana film okuluna gidip gitmediğimi sorduklarında onlara: "Hayır, filmlere gittim" diyorum.

Okulda öğrendiklerimi unutmak için on beş yılımı harcadım.

Tecrübe, yaptığımız hataların adıdır.

Eğitim, öğretmenlerin çocuklara sözcüklerle anlattıklarıyla değil, çocukların fiziksel ve sosyal çevrede geçirdikleri yaşantılarla gerçekleşir.

Eğitim bireyin aktardığı sözleri dinlemekten ziyade, çocuğun içinde bulunduğu koşulları deneyimlemesiyle ilerleyen, doğal bir süreçtir.

Okul, işte öyle bir yerdir. Okullarda bizim öğrendiğimiz en önemli şey, en önemli şeylerin okulda öğrenilemeyeceği gerçeğidir.

Okul adama hiçbir şey öğretmez. Anca tembellik öğretir. Öyleyse ayrıl oradan da herkesle birlikte hayatın tavasına gir, piş.

Eğitimin anahtarı, güzellik deneyimidir.

Öğretmen genellikle öğrencilerden daha çok şey öğrenir.

Zor hapislik, güzel aşklar türünden, anatomi ve fizyoloji dersidir, insana kendi vücudunu öğretiyorlar.

Sınav, öğrenmenin düşmanıdır. Korkmadan, tembel suçlamasına aldırmadan, sınavsız eğitim istenmelidir.

Hep böyledir. Yanlış insanlar öğretir, yalnız insan olmayı..

Bir gün bir alışveriş merkezinden kovulmuştum, ancak o günden beri kaç yuvaya davet edildiğimi tahmin edemezsiniz. Sizce hangisi daha önemli?

İnsanlığın en iyi buluşu kitaplar, en kötü buluşu ise okullardır. Okullarda bana öğretilenleri unutabilmek için 15 yılımı verdim!