Kur’an üzerinde daha ciddi bir şekilde çalışmak, seni alçak gönüllü olmaya iter, kibrini kırar. Her seferinde sana, hiçbir şey bilmediğini hatırlatır.

Nerede olursak olalım ilim ana yurdumuzdur, bilgisizlik yabancı bir yer.

Biz hiçbir şeyin milyonda birini bile bilmiyoruz.

Bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir.

Bir insan ne kadar çok öğrenirse o kadar alçak gönüllü olur.

Dini açıdan daha fazla bilgi sahibi oldukça, daha mütevazı olman gerekir. Bunun yerine sen, yargılayıcı oluyorsun.

Bilmediğini bilmek en iyisidir. Bilmeyip de bildiğini sanmak tehlikeli bir hastalıktır.

Bilip bilmeden bildim dememek gerekir.

İnsan ne kadar öğrense yine de öğrenmediği çok şey kalıyor.

İlim, öğrenenin mazeretini ortadan kaldırır.(Zira insan cahil olduğu müddetçe mazeret gösterebilir; elbette her cahil değil.)

Bir insanın okuyup öğrendikleri ne kadar çok olursa olsun, hiçbir zaman onu okuyup-öğrenmekten alıkoymamalıdır. Gerçek ilim adamları, daha çok, sürekli araştırmalarının yanında, bildiklerini yetersiz bulan kimseler arasından çıkmıştır.

Bir adam herşeyi anlıyorum diyorsa, hiçbir şeyi anlamıyordur.

Bilgi hayat, bilgisizlik ölümdür.

Bilgi hayat, bilgisizlik ölümdür.

Bilgi hayat, bilgisizlik ölümdür.

Bilgi hayat, bilgisizlik ölümdür.

Bilgi hayat, bilgisizlik ölümdür.

Manzarayı bilir misin hiç görmediğin yerlerdeki? Bilmeden konuşmak aptallık değil de ne ki peki?

Âlimler olmasaydı biz şu anda kördük.

Bilgisizliğin yarattığı sonuçlar yüzünden acı çekiyoruz.