Tüm hayvan topluluklarında dayanışma, burjuvaların bizi iyice aptallaştırmak için her türlü nakarat biçiminde erdemini övdükleri yaşam mücadelesiyle karşılaştırılamayacak kadar önemli bir doğa yasasıdır.

Paylaşılan bir dil eksikken, duygular belki de en etkili türler arası iletişim aracıdır. Duygularımızı paylaşabiliriz, duyguların dilini anlayabiliriz ve bu yüzden başka birçok varlıkla derin ve kalıcı sosyal bağlar oluştururuz. Duygular, bağlanan tutkaldır.

Hayvanla gerçek insan arasındaki kayıp halka muhtemelen biziz.

Yakın tarihimiz boyunca insanların ölümüne yol açmış başlıca hastalıklar -çiçek hastalığı, grip, verem, sıtma, veba, kızamık ve kolera-, hayvan hastalıklarının evrimleşmiş halidir.

Yalnızca çok çeşitli ihtiyaçları ve tehlikeleri karşılamak zorunda olan hayvanlar zekâdan paylarını alırlar.

Man in his arrogance thinks of himself a great work, worthy the interposition of a deity. [Yet it is] more humble and, I believe, true to consider him created from animals.

Onlar evrim dediler, bu yaptıklarımız devrim dediler... Ah zekâsına kedi işeyesi nefer; her şey kader!

Bütün hislerimizi yumruk kadar kalbimize sığdırıyoruz.

İnsanlar maşuk aramıyor, bencil duygularına köle arıyor. Köle buluyor ama aşkı bulamıyor...

Hayvanları kafeste görmeye tahammülüm yok. İnsanlar özgür olmalılardır.

Dilde devrim olmaz.

Zaman içinde hiç kimse “aynı kişi“ olamaz.

İnsanlık ancak bugünkü “insanı” aştığı zaman “insan” olabilecek.

Benim kitaplarımda da değindiğim ya da tartışma toplantılarında iddia ettiğim ve tekrarladığım şu: Bu duygular veya düşünceler yanyana da yaşayabilir, yaşanabilir. İlla Berlin’i vatan duygusuyla hissetmem için, Üsküdar’ı unutmam gerekmiyor.

Darwin, evrim tezini ünlü müslüman filozof İbn Miskeveyh’ten çaldı. Evrim teorisi Batı’nın değil, Müslümanlarındır.

Trakyalılar (tanrı) mavi gözlü ve sarışındır der, halbuki ineklerin, atların elleri olsa da çizebilselerdi... O zaman atlar at gibi çizeceklerdi tanrılarını, inekler inek gibi.

Elbette ki kavrayış ve eğitimin diğer kişileri gibi organik evrime inanıyorum. Beni şaşırtan bu tür soruların son günlerde fazla sorulması.

Biz erkekler daha çok söyleyebilir, daha fazla yemin edebiliriz; Ama gerçekte gösterişimiz, duygularımızdan üstündür. Çünkü; her zaman yeminlerimizde cömert, ancak aşkımızda samimi değiliz.

Hayvanlara uzun uzun bakıyorum da ben de onlar gibi hayvanlaşıp yaşayabilirim diyorum, hepsi kendi aleminde öylesine huzur içinde hallerinden sızlanmazlar, kan ter dökmemekteler, karanlıkta gözleri açık uzanmıyorlar ve ağlamıyorlar günahlarına, Tanrı'ya olan borçlarını konuşup midemi bulandırmıyorlar, hepsi hoşnut, hiçbirinin mal tutkusuyla gözü dönmemiş, hiçbiri ne öbürünün ne de binlerce yıl önce yaşamış kendi türünden birinin önünde diz çökmüyor, hiçbiri dünyanın ne en mutsuzu, ne de en saygın değeridir.

Hayvanlar hepsi kendi aleminde öylesine huzur içinde hallerinden sızlanmazlar, kan ter dökmemekteler, karanlıkta gözleri açık uzanmıyorlar ve ağlamıyorlar. Ah siz yüreğinde karanlık bir noktası olmayan ve kafası hiç karışmayan insanlar, çelişkisiz ve gölgesiz hayatlarınızla ne kadar sıkıcı ve ne kadar ‘az’sınız.