Eğer bir insanın hayatından daha değerli bir şeyi yoksa onun hayatının da değeri yoktur!..

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

Hayat öyle bir biçimde olmalıydı ki, her anı anlamlı olsun!

Bir kişiyi ele veren değer yargılar değil, değerlemeleridir -fiilen yaptıkları, ortaya koydukları, yaşadıklarıdır.

Bir dava, uğrunda ölünecek kadar değerli değil ise, uğrunda yaşanacak kadar da değerli değildir!

İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar.

Hayatı işe yarar bir şekilde kullanmak, onu kendisinden daha uzun ömürlü bir şey için harcamaktır.

Ömrünü uzatan bir şey için hayatı harcamak.

İnsanlar ancak hayalleriyle yaşar ve biraz yaşamaya başlayınca tüm hayallerini kaybederler...

Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.

Yaşamda en yüksek bedel, sevginin korunması için ödenir.

Yaşamını boşa geçirme, günlerini öldürme, uyku içinde harcama uyan ve insan ol.

Yaşamın büyük bir değeri yoktur, fakat ondan başka şeyimiz de yoktur.

Yaşam kimine daha çok şans tanır ve eşitlik bozulur. Yaşamın herkes için eşitlenmesi, insanın en kutsal amacıdır.

Kimi insanlar yaşamda hiçbir amaca sahip olmadan yaşarlar. Bu gibi insanlar, bir nehir üzerinde akıp giden saman çöplerine benzerler. Onlar gitmez; ancak suyun akışına kapılarak akar giderler.

Hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşamak mümkün mü?

Küçük bir yerde dolaşıp durarak ihtiyarlamak için mi geldik dünyaya?

Yaşamın güzelliği, hayallerimizin peşinden koşmamıza bağlıdır.

Rüyam; her gün ölen kırk bin insanı kurtarabilmek!

Bir insanın hayatının ölçüsü, uzunluğunun değil, onun iyi harcanmasıdır.