Uygarlık dürtüselliği engelleyerek insanı bozar.

İnsanların çoğu özgürlüğü gerçekten istemezler; Çünkü özgürlük sorumluluk gerektirir, ve insanların çoğu da bundan korkar.

İnsan ırkı politik bakımdan iki gruba ayrılır. İnsanların güdülmesini isteyenler, ve böyle bir arzusu olmayanlar.

İnsanların, yönetimsiz kalırlarsa birbirlerini yiyip bitireceklerine inananlara diyoruz ki: tıpkı sürgüne giderken zavallı kullarım bensiz ne yapacaklar? Diyen o krala benziyorsunuz.

İnsan, doğası gereği baskıya karşı gelir.

Yazık ! İnsanlar neden niteliklerini hayvanlarda görülenlerden üstün tutup böbürlenirler, bu onları sadece daha bağımlı varlıklar yapar. Güdülerimiz yalnızca açlık, susuzluk ve arzusuyla sınırlı olsaydı, hemen hemen özgür olabilirdik.

Bizler, bizi yöneten ilkel dürtülerin ardından giderken, taştığı için nil nehrinden ya da dalgalandığı için denizden daha günahkar değiliz.

İnsan özgür doğar; oysa her yerde zincire vurulmuştur. Falan kimse kendini başkalarının efendisi sanır ama böyle sanması onlardan daha da köle olmasına engel değildir.

Öldürme dürtümüzün neredeyse her zaman ahlak kurallarıyla kontrol altında tutulduğu bellidir. Soru, onu neyin açığa çıkardığıdır.

Özgürlüğe her zaman kendi iyiliği için değer vermiş olanlar, seçme özgürlüğüne sahip olmanın ve seçilmemenin, insanları insan yapan şeyin devredilemez bir bileşeni olduğuna inanmışlardır.

Özgürlükten korkuyoruz. İnsanlar özgürlüğü sevmiyor.

İhtiraslarınızdan uzaklaştığınızda, boynunuza takılan zincirlerden de kurtulacaksınız.

Her şey bir ütopya. Eğer ellerine özgürlük gerçekten geçecek olsa, çoğu insan ne yapacağını şaşırır. İnsanlar aslında özgürlüklerinin kısıtlanmasından hoşlanırlar.

Belki de dünyadaki hiç kimse özgürlüğü arzulamıyordur. Arzuladıklarını sanıyorlar sadece.

Gerçekten çoğu insanın ellerine özgürlük geçecek olsa, ne yapacaklarını şaşırırlar.

İnsanlar aslında özgürlüklerinin kısıtlanmasından hoşlanırlar.

Ortalama bir insan özgür olmayı değil, güvende olmayı ister.

Özgürlükten bahseden bir çok insanla tanışıyoruz, ama çok azını hayatlarını esas olarak zincirler yapmaya adamamış görüyoruz.

Ben, Tanrı'nın her yüreğe özgürlük içinde yaşama arzusunu ektiğine inanıyorum.

Bilinçaltı neden insanları bir şeyler çalmaya yönlendirir? Bu yönelim illa çalmak mı olmalı? Sence de bu,doğamızda kökleşmiş bir şey mi?