Bir işaret et, bir çizikten yol bulurum. Bir çizikten değil miydi onca köprü kurduğun?

Kalacaksa yerini, gidecekse yolunu bilmeli insan.

En iyi yolu bulmak en kötüsünü bulmaktan çok daha kolaydır.

Uygarlık dürtüselliği engelleyerek insanı bozar.

Ormanlıkta yol ikiye ayrıldı, ben -- ben en az gidileni seçtim, bütün farkı bu yarattı.

Ormanda karşıma iki yol çıktı. Ben en az kullanılmış olanı seçtim.

Kalbin yolu güzeldir ama tehlikelidir. Zihnin yolu sıradandır ama güvenlidir.

Dürtülerimiz açlık, susuzluk ve ihtirastan ibaret olsaydı neredeyse özgür olabilirdik.

Bizler, bizi yöneten ilkel dürtülerin ardından giderken, taştığı için nil nehrinden ya da dalgalandığı için denizden daha günahkar değiliz.

- Bana söyler misin lütfen, buradan hangi yöne gitmeliyim? + Bu, nereye gitmek istediğinle ilgili iyi bir seçim yapmana bağlı. - Neresi olduğu ile pek ilgilenmiyorum. + Öyleyse hangi yoldan gideceğinin bir önemi yok.

Bir insan kapana kısılmışsa ve seçme şansı yoksa, kapanın içini dekore etmeye girişir.

Öldürme dürtümüzün neredeyse her zaman ahlak kurallarıyla kontrol altında tutulduğu bellidir. Soru, onu neyin açığa çıkardığıdır.

Özgürlüğe her zaman kendi iyiliği için değer vermiş olanlar, seçme özgürlüğüne sahip olmanın ve seçilmemenin, insanları insan yapan şeyin devredilemez bir bileşeni olduğuna inanmışlardır.

Gerçekten çoğu insanın ellerine özgürlük geçecek olsa, ne yapacaklarını şaşırırlar.

İnsanların karar verip uygulama düzeneklerinin lokomotifi iradeleridir. İrade, kavramlar listesinde dirençten tercihe kadar olan bölümü içerir. Bütün insanlar eşit sayıda iradeye sahip olarak doğar ve iradelerini tüketemeden ölürler. Adına dünya denilen tatil köyüne adım attığı anda insanın eline tutuşturulmuş suni bir para birimine benzer. Her davranış ve düşünce bir miktar iradenin harcanmasını gerektirir. İnsanlar, kendilerini ve hayatın kurallarını anladıkça iradelerini harcama konusunda farklılık gösterir. Bazılarını işlerine, bazıları aşklarına, bazıları hobilerine, bazıları ailelerine harcar. Herkesin iradesini eritip buharlaştırdığı bir kazan vardır.

Gerçek yaşamda, iyi ve kötü arasındaki savaşta en zor seçilebilir olan hangisinin hangisi olduğunu belirlemektir.

Bilinçaltı neden insanları bir şeyler çalmaya yönlendirir? Bu yönelim illa çalmak mı olmalı? Sence de bu,doğamızda kökleşmiş bir şey mi?

'Akıl mı, para mı?' dedi. Ben, 'Para', dedim. 'Ben olsam aklı seçerdim', dedi. 'Haklısın', dedim... 'Herkes, ihtiyaç duyduğu şeyi seçer.'

Kalbin yolu güzeldir ama tehlikelidir. Zihnin yolu sıradandır ama güvenlidir.

Önümüze çıkan yolların yalnız birini seçmek zarureti, bizi, diğer yolların götüreceği ülkeleri görmekten mahrum bırakır.