Bak bana dikkatle. Sence ben militan mıyım? Sakallarımı yolsam, ahbaplarından mıyım? Geyik muhabbetine katılsam, söyle dostlarından mıyım? Neredeyim, sen neredesin? Sen ne boş bir kellesin! Sana dünyâlıklar ellesin, salıncaklarını tayfunlar yellesin!

Övgü ve sövgü, yazı-tura gibi aynı cehaletin iki farklı görünüşüdür.

İtalya'da gelmiş geçmiş en demokrat başbakan olduğuma kesinlikle eminim.

Herkesi öven kişi hiç kimseyi övmez.

Din kimseye destek olmaz. Dinin kendisinin desteklenmesi gerekir, daimi bir dilencidir. Diğerlerinin çalışmaları sayesinde var olur ve kendisine bağışta bulunan kişileri destekliyormuş gibi davranacak kadar kibirlidir.

Olgun bir adamı dost edinmek isterseniz, eleştirin; basit bir adamı dost edinmek isterseniz methedin.

Eğer birisi senin yanlışını düzeltiyorsa ve sen o kişiye darılıyorsan, ego sorunun var demektir.

Çoğumuz, eleştirilerle kurtulmaktansa övgülerle mahvolmayı tercih eder.

Onlar yücelerde durmuyor, siz çok diplerde dolaşıyorsunuz.

Bu vahşi örgütlerin ülkenin başına bela olacağını bir avuç insan 2011'den beri söyledi fakat iktidar duymadı. Kibirle ülkeyi mahvettiler.

Siyasetçiler, özellikle her şeyin nasıl düzenleneceğini eksiksiz bilenler beni sinirlendiriyorlar.

Övgü kolonya gibidir; koklanmalı, ama yutulmamalıdır.

Bir yazarın yazdıklarını okurken fikirlerimizin örtüştüğünü görürsem, ne denli harika bir gözlem diyorum. Fikirlerimizin ters düştüğü bölümlerdeyse, onun yanıldığı konusunda hiç kuşku duymuyorum.

Gerçek dost; Düştüğünde sana yardım eden değil, Seni düşürmemek için düşmeyi göze alan kişidir.

Bir rejimi muhalefetin lanet olası eleştirisiyle değil, partizanın içten övgüleriyle yargılarım.

Kendini beğenmişlik. Güya buna karşı gelmek için de bir laf uydurmuşlar: Vicdan... Yalnız laf olarak var olan bu söz her vakit ve her yerde kendini beğenmişliğin kurbanı oluyor.

Hükümetin gözle görülür şekilde kibirli ve keyfi aşırılıklarına açıkça karşıyım.

Dövdüler, yıkılmadık. Sövdüler, yıkılmadık. İşkence ettiler, yıkılmadık. Alkışladılar, övdüler, yıkıldık.

Gerçek dost; Düştüğünde sana yardım eden değil, Seni düşürmemek için düşmeyi göze alan kişidir.

Çoğu on para etmez. Pek çoğunda dindarlıktan ve iyilikten eser görmedim. İsraf, çatlayıncaya kadar yeyip içme, dolandırıcılık, haset, kibir ve söylenemeyecek kadar kötü şeyler gördüm. Orası iyiliklerin, kötülüklerin imalathanesi.