Televizyon olmadığı için pencereden bulut seyretmeye başladım. Oradaki yayın çok iyi, haberleri daha güvenilir, gelip geçen bir iki uçak dışında pek reklam almıyorlar ve asıl önemlisi akşamları gök gürültülü sürpriz programlar var.

İlle de güzel şeyler bekliyorsan, bak, güzel bir gerçek söyleyeyim sana. Her yeşilliğin mutlaka çiçeği olması gerektiğini düşündüm.

Bilim, kendimizi ve birbirimizi kandırmamamız için bir yoldur. Dünya'nın yaşını veya yıldızların uzaklığını ya da yaşamın nasıl evrildiğini öğrenmek... Bunlar ne fark yaratır ki? Bu biraz da, ne kadar büyük bir evrende yaşamak istediğinizle ilgilidir. Kimileri küçük olmasını tercih eder. Bunda bir sorun yok. Anlaşılabilir. Ama ben büyük olmasını isterim. Bütün bu bilgileri kalbime ve aklıma soktuğumda bunlar beni coşturur. Bu duyguyu hissettiğim zaman da bunun gerçek olduğunu, sadece kendi kafamın içinde olup biten bir şey olmadığını bilmek isterim. Çünkü neyin gerçek olduğu önemlidir ve hayal gücümüz Doğa'nın muhteşem gerçekliğinin yanında hiç kalır.

Bir zamanlar sanatın, edebiyatın ve felsefenin amacı varlıkların ve hayatın anlamını açıklamak, dilsiz olan her şeyin sesi olmak, doğaya acılarını anlatması için bir dil vermekti; başka bir deyişle, gerçekliği asıl adıyla çağırmaktı. Bugün doğanın dili koparılmıştır. Bir zamanlar, her sözün, çığlığın ya da jestin içsel bir anlamı olduğuna inanılırdı; bugünse hepsi sıradan bir olay, bir rastlantı olarak görülmektedir.

Her şeyin bir sınırı vardır. Demir cevheri eğitilerek altına dönüştürülemez.

Bir hükümetin bir kusuru suç olarak ilan etmesi ve onu bu şekilde cezalandırması, şeylerin doğasını tahrif etme girişimidir. Gerçeği yalan, yalanı doğru olarak ilan etmek ne kadar saçmaysa o kadar saçmadır.

Evren olduğu gibidir, biz beğensek de beğenmesek de.

Doğanın tüm güçleri kendi yollarına gider; insan onlardan yararlanır ya da elinden gelenin en iyisini yapar.

Teoriler geçer. Kurbağa kalır.

Belki de insanlık sorunun temeli, ölüm gerçeğini inkar edebilmek için yaşamlarımızın tüm güzelliğini feda etmemiz, kendimizi totemlerin, tabuların, haçların, kanlı adakların, kiliselerin, camilerin, ırkların, orduların, bayrakların, ulusların içine hapsetmemeizdir. Oysa elimizdeki tek gerçek, ölümün kendisidir.

Sistemler şu tek kelimenin yırtacağı bir örümcek ağıdır: "Öleceksin!..."

Materyalist doğa görüşü, doğanın olduğu gibi, yabancı bir şey katmadan, yalın biçimde kavranmasından başka bir şey değildir.

En güzel manzaranın olduğu yerde bile, ağaçların, yaprakların altında böcekler birbirini yer. Şiddet yaşamın bir parçasıdır.

Tüm doğa çok büyük bir sembolizmdir: Her maddi gerçek onun içinde manevi bir gerçeğe sahiptir.

Her şey rengine göre kanar bilirsin.

Doğada rahvan yürüyen at yoktur. Bütün atlar tırıs gider.

Doğa, cahili ve aptalı affetmez. Doğayla oy vererek başa çıkamazsınız. Doğayla ancak bilim başa çıkar.

Doğa tamamen verimli, kendi kendini yenileyen bir sistemdir. Bu sistemi yöneten yasaları keşfedersek ve bunlar içinde sinerjik olarak yaşarsak, bunu sürdürülebilirlik takip edecek ve insanlık başarılı olacaktır.

Deliren çıldıran zamanın, olayların tekdüzeliğinden kopup kaçak bir serseri gibi tarlalarda bağırarak koştuğu bir andı. Öyle anlarda yaz çığırından çıkar, delice bir dürtüyle her yandan evrenin tümüne yayılır, bilinmedik, çılgın bir yöne doğru ikiye-üçe katlanarak giderdi.

Bir domuza kanat takabilirsiniz ama bu onu kartal yapmaz.