Duygusal uyaranın yaptığı iç ortamımızı değiştirmekse, düşünsel uyaranın yaptığı da dış ortamımızı değiştirmektir.

Bir insanın dışını düzenleyememesi, içini düzenleyememesinden kaynaklanır.

Bebeğin içsel bir dünyadan dışsal olanına geçtiğini gösterir önemli bulgu, hem anne hem bebek rolüne soyunup kendi kendini sallamasıdır.

Dış dünya ve zihnimde olup bitenler arasında uçurumlar olabiliyor.

Yalnız bir tek hata yapıyorsunuz: Siz içi dış, dışı iç gibi kabul ediyorsunuz. İçinizde olanı dışınızdaymış gibi, dışınızda olanı ise içinizdeymiş gibi algılıyorsunuz. Zihin ve duygular dışsaldırlar, fakat onları yakın ve mahrem iç hayatınız olarak kabul ediyorsunuz. Dünyanın nesnel olduğuna inanıyorsunuz, ama o tümüyle psişenizin bir projeksiyonudur. Temel yanılgı budur...

Sessizliği severim; Girişken bir yalnızım ve yalnızlık olmadan, girişkenliğimi kaybediyorum.

Çok bildimlik yaparsan, çok düşmüşlük yaşarsın; Yok derdimlik yaparsan, dert görünce saparsın.

Yunus içine döndü umut, dışına baktı kaos var... Demir atmak istediğim ıslak limanlarda lodos var. Fokurdayan suda kaynayan kıskaçlar; kaynar kazanda ıslık çalıp duran ıstakozlar. Öyle güçlü sesim var ama, kâlpsiz kulağı kulaksız. Canımı ölümlerden çekip almaya bu güç yetersiz... Dinsin ateş arsız,yanık içim alevsiz. Gördüklerim doğruysa, bu çekip gidiş vedâsız... Benimle yaşlandılar ama benden önce ölü anılarım. Şu sudan kabarcıklar, ölüm tanıklarım. Yok ki topum tankım. Ardımdan kaynar, su döker kepçeler; yanar her yer, her yerim. Hepsi gâyet farkındalar, ruhum ölüme dalar. Dalan dalıp gider; dalını terk eder yaprak, ölür. Sesim artık gidercesine güçsüz. Sirenlerim bağırmaktan âciz. Ateşle taciz.

Birkaç yalan makinesinin yönlendirmesiyle kendi iç dünyamızın düşmanı olduk.

Bunlar hepimizin yaşadığı ya da yaşayacağı şeyler. Ölümleri kabullenmek elbette kolay değil, çok kısaca anlatılabilecek bir konu da değil. Ancak hayatın parçası. İnsan her gün bir şeyler öğreniyor ve hayatın öyle garip bir dengesi var ki siz isteseniz de, istemeseniz de devam ediyor. Ve daha çok güçleniyorsunuz. Kırılganlığa gelince; ben zaten kırılganlığın sonradan ortaya çıkan bir şey olduğuna inanmam, belki bazı faktörler sebebiyle artıyordur; ama bence herkes biraz kırılgandır, herkes biraz hassastır.

Adalet evrenin ruhudur.

ABD, Türkiye gibi köklü bir imparatorluk ve medeniyet tecrübesi yaşamış bir ülkede, bazı "şeyler"in hala sürdüğünü; Türk toplumunun kimliğini, anlam haritalarını, kollektif hafızasını oluşturan temel dinamiklerin yok edilemediğini; Türkiye'deki sistemin meşruiyetini bu dinamiklerle kavgalı olmaktan almasının gelecekte Türkiye'deki dengeleri alt üst edebileceğini çok iyi biliyor.

Ey bilgili insan, her işte itidalden ayrılma.

Din bireysel alana kayacak, insanın iç dünyası olarak sınırlanacak.

Bir tutkunun içinde olmak sana iyi gelebilir, ama tutku senin içindeyse bu hiç iyi değildir.

Acının fazlası güldürür, neşenin fazlası ağlatır.

Aptallar bilgi olmadan hayal gücüyle hareket ederler. Bilgiçler hayal gücü olmadan bilgiyle hareket ederler.

Hayatta gerçekten doğru yapmak zorunda olduğun çok az şey var. Yeter ki bir çok şeyi yanlış yapma.

Ona göre çocuklara miras olarak bırakmak için mükemmel miktar, "her şeyi yapabileceklerini hissetmelerine yetecek kadar; ancak hiçbir şey yapmayacakları kadar çok değil"

Hırs, bir sandalın yelkenini şişiren rüzgâra benzer; fazlası gemiyi batırır, azı da gemiyi olduğu yerde tutar.