Bir devIetin yıkıIışıyIa birIikte yasaIarı da çoğaIır.

Devlet işleri içten gelen bir sevgi, edep ve kamil akıl ile yürütülmezse onun sonu çöküş ve yok oluştur.

Devlet, beylik demegojilerle geveze bir ihtiyar durumuna düşürülemez. Mülkün esas sahibi olan halk tarafından da başıboş bırakılamaz.

Bütün devletler hazımsızlıktan ölür.

Devletin görevi hizmet götürmek değil, hizmetin götürülmesini sağlamaktır.

Ahlak ve erdem çöktüğünde devleti yönetemezsiniz.

Çöküntü devirlerinin en açık ispatı, iktidarın artık idare edemez hale gelmesidir.

Ahlak ve erdem çöktüğünde devleti yönetemezsiniz.

Politika politikacılara bırakılmayacak kadar önemli bir konudur.

“Tampon devlet” olarak kurulmak, çöküş ile katolik nikâhı kıymaktır.

Bilimde, kuruluş, çok zaman üst kattan başlar; binalarda çöküş ise hep alt kattandır. Binalarda çok somut olduğunu biliyoruz, çünkü çöküşü görebiliyoruz. Buna karşın bir devletin, bir düzenin, bir politikanın çöküşünü, hissetmekle birlikte, görmek her zaman mümkün ve kolay olmuyor, çünkü enkazı teşhis etmekte güçlük çekiyoruz; kaldı ki, devlet, düzen ya da politika çöküşü kabul etmemek eğilimindedir.

Osmanlı’da halk Tanrı emaneti olarak kabul edildiği için devletin başlıca vazifesi onun durumunu düzeltmek ve refahını sağlamaktı.

İnsan haklarının korunması kişilere ve devletlere bağlıdır.

Kendilerini 'Allame-i Cihan' gören yöneticilerimizin fikir gelişmesine vurdukları darbe semeresiz kalmamıştır. Ne kendileri ve ne de halk, bilgisizlik vadisinden dışarı çıkamadan koca bir devlet çöküp gitmiştir...

Ülkeler kılıçla alınır, ancak adaletle korunur.

Tecrübelerim bana gösterdi ki, hukuka bağlı olmayan bir hükümet uzun müddet ayakta kalamaz. Böyle hükümetler çıplak olup, kendini gören herkese karşı gözlerini yere diken ve kimsenin yanında hürmet ve itibarı olmayan birine benzerler. Hatta böyle bir hükümet, tavanı, kapısı, avlu duvarları olmayan ve her önüne gelenin içeriye daldığı bir eve de benzetilebilir.

En az yöneten devlet, en iyi devlettir.

Halk devletten korktuğunda, tiranlık vardır. Devlet halktan korktuğunda, özgürlük vardır.

Devletin sonu halkın mutluluğudur.

Kanunların sayısı ne kadar fazla ise yolsuzluk o kadar fazla olur.