Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Doğa tüm öğretilerin ötesindedir.

Mutluluğun ne olduğunu hayvanlardan öğrenebilirdik.

Modern uygarlığı kurmak için insanlar nehirlere barajlar kurdu, yağmur ormanlarını kesti, bataklıkları kuruttu, milyarlarca hayvanı katletti. Vahşi hayat yerine sosyal ve doğal dünyayı harmanlamaktan uzak, ekolojiye saygı duymayan geniş cam, çelik ve beton imparatorluklar kurdular. “Kalkınma” adına modernite, biyoçeşitlilik hayvanat bahçesi kafeslerinde ve donmuş DNA tüplerinde hayatta kalmaya çalışırken yaban otlakları birkaç koruma alanına indirgedi. Doğayı hakimiyet altına alma maceramız –“kalkınmamız”- otobanlarla, gökdelenlerle, fast food mekanlarıyla, büyük alışveriş merkezleriyle, otomobil galerileriyle ölçülüyor. İnsanlar büyümemenin ilerlememek anlamına geldiğini düşünüyor; oysa gerçek tam tersi.

Aslında doğada nesli tükenmekte olan tür "doğadaki insan"dır. İnsan doğadan kopmasaydı bu kadar canlı türü yok olmamış olurdu...

Bir gün gelir de güneş dünyaya kızıp üzerinde parlamayı bırakırsa, yeryüzünde ne bitkiler ne hayvanlar yaşayabilir; tek bir canlı kalmaz geri.

İnsan, doğanın bir parçasıdır. Onun doğaya açtığı savaş, kendine savaş açması demektir.

Bu yüzyılda yeni bir inanç doğmuştur: Doğayı insana karşı korumak.

Çevrenin korunabilmesi için ekolojiyle ilgili yasalara ihtiyaç vardır.

İnsanın yeteneğini destekleyen pek çok değişik bilim ve sanat içinde, en güzel, en değerli konularla ilgili olanları son derece çekici ve üzerinde çalışmaya değer buluyorum.

Ve aynı ihtirasla tekrar ediyorum yine. Onlar ki; toprakta karınca, suda balık, havada kuş kadar çokturlar. Korkak, cesur, cahil ve çocukturlar.

Efendim ‘köpekler gibi’. Köpekler kendi kendilerine dövüşmezler, köpekleri insanlar dövüştürür, burada sizi kim dövüştürüyor? Çakallar, sırtlanlar, bunların ekolojik dengede bir rolleri vardır, bunların her biri o sistemden beslenirler. Hiçbir hayvan, ne çakal ne sırtlan, ihtiyacından fazlasını yemez bazıları gibi beyler.

Çok çalışarak çalışmanın değerini öğrendim.

Diğer hayvan varlıklarıyla yakın ve karşılıklı ilişkiler olmadan, içinde yaşadığımız zengin, farklı ve muhteşem dünyadan uzaklaşıyoruz.

Bize bir şeyler öğretmeseydi eğer, tarihin hiçbir değeri olmazdı.

Yeni bilgi, dünyadaki paraya çevrilebilir en değerli maldır. Çalışırken yararlanabileceğimiz doğrular ne kadar fazlaysa o kadar zenginleşiriz.

Dünyanın bütün ihtişamları tek bir mısır tanesine sığar.

Kitaplara ve doğaya gidiyorum.

Bireyi kendine yabancılaştırır, böylelikle birey dikte edilen doğrultuda çalışmak istemeyebilir. Oysa onun doğasında öğrenmek, keşfetmek ve araştırmak vardır, yeter ki ket vurulmasın.

Bırak konuşsun bilgisizlik dilediğince, öğrenmenin değeri kendisindedir.