Aşk mesti fârig olmuşdur hayât u mevtden
Gülşen ü kül-hen ana hoşdur yâ cennet yâ sakar
(Aşk sarhoşu olan âşık, hayat ve ölümden uzaktır; onlar için gül bahçesi ile külhan veya cennet ile cehennem aynıdır.)

Şiirden önce aşk vardı, şiirden sonra ölüm var.

Aşkın şehîdiyem sanemâ silme kanımı
Kan yutup ölmüşem yine kan ile yu beni
(Ey güzel, ben senin aşkının şehidiyim, kanımı silme; kan yutarak ölmüş âşığını, yine kan ile yıka)

Dedim ki Şeyhî'yi aşkın dedi ki öldüriser
Dedim harâmî gözüne dedi ki kanı halâl
(Şeyhî'ye olan aşkın dedim, dedi ki, ölecek. Harâmî bakışlı gözlerine dedim, dedi ki, kanı helâldir.)

Her insan için bir aşık olma zamanı vardır, bir de ölmek zamanı...

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Beni seni beklerken ölmem ki... Beklersem.

Yahyâ ölüp gidince kûyı kilâbı gibi
Var iken âsitânı gayrı mekânda yatmaz

Seni togrulug ile sevdi çün kim ey sehî-kâmet
Ölürse meşhed-i Yahyâda bitmez bir giyâh eğri

Öldür beni gel bir gün önürdi kerem eyle
Kanumı döküp cânumı al dem kadem eyle

Huzurla ölmek istiyorsanız sevmeyiniz.

Aşk bir çiçeğe benzer; en güzeli bile ölür.

Aşk, kendi ölümünün lezzetidir.

Aşkın gizemi ölümün gizeminden daha büyüktür.

Yok derdümüze ölümden özge dahı çâre Hâsıl bu ki mihnet-zede bî-çâre-i ışkuz

Öldüğüme kayırmazın ey kaşları kemân
Gamzen okuna ben gidicek kim diker nişân

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da, hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Ateş de, aşk ve ölüm gibi . Kimse kimsenin yerine yanmıyor. Ve kimsenin yangını kimsenin yangınına uymuyor..

Sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları ölmek daha kolaydır sevmekten bundandır işte benim yaşamaya katlanmam. Sevgilim.

Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı, ben ölürdüm.

Ayrılmak biraz ölmektir çok doğru