Doğru çalışma ve irade gücünün uygulanması hayatımız üzerinde aynı etkiye sahip değil mi?

Bu dünyada yapılacak, öğrenilecek o kadar çok şey vardı ki, yedi saat uyuyunca kendimi suçlu hissediyordum.

Ciddi düşünmek için zaman kalmayacak kadar sıkı çalışmanın cazibesinden kaçının.

Geçti geçmez dediğimiz zaman, kuşları unuttuk...

Farz ibadetlerin îfâsı, sen onları erteleyip durmayasın diye belli vakitlerle sınırlandırılmış; senin irade payın olsun diye de genişçe bir zamana yayılmıştır.

Ben şuna inanırım: Çalışırsanız ve yetilerinizi aktif tutarsanız, ne yapmak istediğinizi de kafanızda hayal edebiliyorsanız hayat her anlamda kendiniz için de, etrafınız için de, tatmin edici olabilmek yolunda kolaylaşabiliyor.

Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Daha dün doğmuşuz sanki. Yeni okula başlamışız, Yeni sevmişiz. Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Yarın bitecek sanki her şey. Yarın ölecek gibiyiz. Daha doymamışız yaşamasına. Günlerimiz dün bir, bugün iki. Sakın bir şey bırakma yarına. Yarın yok ki.

Zaman içinde hiç kimse “aynı kişi“ olamaz.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Zaman içine atıldığımız şiddetli ve değişmez bir debisi olan azgın bir nehirdir ve kaybolmak mutlaktır bir yerinde zamanın. İşte ölüm diye bildiğimiz şey de bundan başka bir şey değildir.

Eğer birinin hayatını daha iyi yapmıyorsan, zamanını harcıyorsun demektir!

Teori yapmadan çalışalım, hayatı çekilir kılmanın yegane yolu budur.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Eğer birisi gerçekten yaşamak isterse çalışmak ve cesaret etmesi gerek.

Ne yazık ki, birisi tecrübe kazandıkça, gençliğini kaybediyor.

Çalışmak hayat, düşünmek ışıktır...

Çalışmak, uçup gidebilecek bir alışkanlıktır; bırakması kolay, yeniden başlaması zor bir alışkanlıktır.

Tek bir günün sırası gelsin diye yaşam boyu bekliyoruz.

Durursa anlaşılır saatin kaç olduğu

Herkes ne zaman ölür; elbet gülünün solduğu akşam!