Cennet; çocukları, insanları, yakarak, boğarak, doğrayarak, canlarına kastederek gidebileceğiniz bir yer olabilir mi? Böyle bir Cennet tahayyülü olabilir mi?

İnsanların birbirini öldürmesinde, hayvan öldürüyor olmanın büyük rolü olduğu kanısındayım. Çünkü canlıların birbirlerini öldürmeleri konusunda var olan doğal engel, hayvan öldürmek yoluyla aşılıyor. Acı çeken bir canlı katlediliyor, kafası kesiliyor, barsakları deşiliyor, böbrekleri, ciğerleri çıkarılıyor. Normal olarak her insanda, hemcinsini öldürmeye karşı bir engel var. Ama hayvanları öldüre öldüre, onlarla aynı biyolojik koşullara sahip insanları da öldürmeyi doğal karşılıyorlar.

İnsanlık bir gün, biyolojik olarak kendisine benzeyen, bir ana-babası, yavrusu, yüzü, duyguları olan, acı çeken, mutlu olan, başka canlıları hunharca öldürüp yeme cinnetinden kurtulacak. Bundan adım kadar eminim. İlerideki kuşaklar bizim çağımızı hayretle okuyacak ve “Sahiden mi? Canlıları ödürüp onların ölü gövdelerini mi yiyorlarmış?” diye inanamayacaklar.

Bizim çektiklerimiz başka bir yerde yaşandı mı? Buraya gelene kadar sizler de kontrol noktalarında eziyet çektiniz. Siz de yaşadınız. Bu kontrol noktalarının kadınlarımızın doğum için hastaneye ulaşmasını engellediğini, bu yüzden bazı kadınlarımızın çocuklarını kontrol noktalarında dünyaya getirmek zorunda kaldığını biliyor musunuz? Burada benim yanı başımdaki kontrol noktasında iki kadın doğum yaparken hayatını kaybetti. Üç kadının çocuğu da öldü. Dünyanın hangi köşesinde bunlar oluyor?

Din, insanlığı harap etmede öteki her şeyden çok daha fazlasını yapmıştır.

Doğa saldırır insanlara. İnsanlar birbirine saldırır! Ne zavallı yaratıklarız!

Hiçbir şey kalmayana dek çoğaldık, tıkındık ve savaştık, sonra da öldük. Ne hırsımızı ne de şiddetimizi denetledik. Kendimizi yok ettik.

Öldürmek için hiç sebep yoktur.

Dini ihtilafların ilk kaynağından beri, tüm mezheplerin bağnazları tarafından, birkaç kelimeye sıkıştırıldığında Ben haklıyım ve sen haksızsın. Daha güçlü olduğum zaman sana zulmedeceğim; çünkü hataya zulmetmek benim görevim.

Sen Müslüman, ben gâvur. Buna köpekler dahim güler. Biz henüz seninlem işim doğrusuna bakılırsa insan dahi olmamışız.

Çelik ve et buluştuğunda kan dökülecekse Akşam güneşine kadar kuruyacak, Yarınların yağmuru bütün lekeleri yıkacaktır, Ama aklımızda daima kalacak şeyler var.

Din, insan haysiyetine bir hakarettir. Din olsa da olmasa da iyi insanlar iyi şeyler, kötü insanlar kötü şeyler yapar. Ama iyi insanların kötü şeyler yapabilmesi dini gerektirir.

İnsanlığın ilerlemesini belirleyen din değil, bilimdir!

Ahlak dinden önce geldi.

Kendinizi canavara dönüştürmüşseniz, insan olmanın zulmünden kurtulmuşsunuz demektir.

Dinsel inancın tehlikesi, sıradan insanların çılgınlık meyvelerini toplamalarına ve bu meyvelerin kutsal olduklarına inanmasına imkan vermesidir. Her yeni neslin çocuklarına dinsel konuların diğer konular gibi haklı çıkarılmasına gerek duyulmadığı öğretildiğinden, medeniyetler hala akılsız ordularla dolup taşmaktadır. Bugün bile birbirimizi eski literatüre dayanarak öldürmekteyiz. Bundan daha üzücü ve saçma bir şey olabilir mi?

Eğer türümüz kendini savaşlar aracılığıyla yok edecekse, bu, yıldızlarda değil, kitaplarımızda yazdığı için böyle olacak gibi duruyor. "Tanrı", "cennet", "günah" sözcükleriyle şimdi yaptığımız her şey, geleceğimizi belirliyor.

Eğer din beni insanlardan uzaklaştıracaksa onlardan ışık yılı uzakta olmaya varım.

Ve din, zulmü kınamaktadır! İnsanlar bize başka yaratıkların hakimiyetini ve kontrolünü veren bir gökyüzü büyücüsü olduğuna inanıyorlar. Aynı gökyüzü büyücüsü hayvanların kendilerine kurban olarak öldürülmesini istedi! Her şey 2,500 yıl önce goatherder tarafından yazılmıştır, ancak hala 21. Yüzyıldaki çoğu insan tarafından yutulmaktadır!

Çoğu insan zulümü kaçınılmaz olarak kabul eder ve hayvanları Tanrı tarafından kullanılmaları için onlara sağlandığını düşünür.