Başkalarının benimle olan münasebetlerinde dikkat ettiğim noktalardan birisi, zamanı nasıl kullandıklarıdır. İş hayatında olsun, özel hayatta olsun, randevusuna riayet etmeyene kötü puan veririm. İlk gidişimde Amerika'da geçirdiğim sekiz hafta boyunca en çok gözüme çarpan hususiyetlerden biri Amerikalıların randevu konusunda çok hassas hareket etmeleriydi. Saatlerin değil, dakikaların ne kadar önemli olduğunu, çalışma hayatında en affedilmeyen kusurların başında zaman israfının geldiğini orada gözlerimle gördüm.

Bilgeliğin onda dokuzu, zamanı akıllı kullanmaktır...

Biyolüminesans, yani tabiatta ışık veren canlılar var, enerjilerinin % 95'ini buna ayırıyorlar, biz ampullere % 5 ayırıyoruz, demek gelişiyoruz!

Elindeyse uykunun miktarını iyi ayarla ki kıymetli sabah saatlerini yatağında miskin miskin harcamayasın. Uykunun miktarı sağlığına ve işine uygun olsun, bedensel sümsük zevklerine değil. Ortalama altı saat, sağlıklı insanların, yedi saat daha az sağlıklı olanların, sekiz saatse genellikle daha güçsüz ve yaşlı olanların uyku ihtiyacını karşılar.

İlk iki paragrafı yazmak 30 dakikadan uzun sürerse yazılı olarak başka bir konu seçin.

Düşünceye verilen zaman, en büyük zaman tasarrufudur.

Kendi yaptıklarınızı değiştirmek, başkalarının yaptıklarını değiştirmekten daha kolaydır.

Ama her şeyi kendine hak görenler, kendi sorunlarını dürüstçe ve açıkça kabul edemedikleri için yaşamlarında uzun soluklu ve anlamlı bir iyileşme sağlayamazlar.

Başkalarının ne dediğine, ne yaptığına, ne düşündüğüne aldırış etmeyen, sadece kendi işini adaletle ve iyilikle yapmaya çalışan ne çok zaman kazanır!

Kendini çalıştırmayı bilen insanlar her zaman boş zamanları bulurken, hiçbir şey yapmayanlar sonsuza kadar acele eder.

Boş zaman diye bir kavram yoktur. Zaman boşsa, kendimi geliştirmek için okurum, not alırım.

İnsanı büyütmek insanın görevidir.

İnsan, sadece sorumluluk üstlenerek, zihnini sağlam ve dengeli bir şekilde geliştirebilir.

İşleri mümkün olan en kısa sürede yapın. Bir karar verilmesi gerekiyorsa, yapın. Zihnini değiştirmek için daha fazla zaman verir.

Yoksa, ne çiçek açan ne de meyve veren bir ağaç mı olsaydım; çünkü verimli olabilmenin sancısı kıraç olmaktan ağırdır ve eli açık zenginin çektiği acı dilencinin sefaletinden beterdir...

Bizim değişmemizle bir şeylerin daha iyiye gidip gitmeyeceğini söyleyemem, fakat bir şeyler daha iyi olacaksa onların değişmesi gerektiğini söyleyebilirim.

Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir.

Yarının işine en iyi hazırlık, bugünün işini iyi yapmaktır.

Bir çocuk taşa takılıp düşerse neyi kaldırırsın? Çocuğu mu? Taşı mı? Düşün. Bil ki şayet taşı kaldırırsan bir başkası da sonradan düşmez, çocuk zaten kendisi öyle böyle düştüğü gibi kalkacaktır ve kalkar. Önünde duran taş bir engel midir yoksa senin yükselebilmen için bir basamak mıdır? Bunu da sorgulamayı ihmal etme.

Rica ediyorum, ‘one minute’ falan yapmayalım, zamanında bitirelim.