İnsanın gelişmesi, kendisini sevmenin yerine karşı cinsi koymasıdır.

Sevgiyi sosyalizmden çıkarmak, insanı sosyalizmin dışına itmekle birdir.

Aşk iğnesiyle dikilince bir dikiş, kıyamete kadar sökülmez imiş.

Sevgiler bir bir buharlaşırken artık biliyorduk; Aydınlık yolculuğunu terketmeyen bir avuç insan dışında, herkesin ama herkesin bir kaynama noktası vardı. Dünyanın ar damarı patlamıştı!

Annem Âmine'den sonra, annem benim Ümm-ü Eymen'dir; Ümm-ü Eymen benim ailemden kalan yâdigârdır.

Dolaştım Türkiye'yi mezar mezar Zamana hükmeden taşlar gördüm Ta Ardahan'dan Edirne'ye kadar Kesilmiş, fakat eğilmemiş başlar gördüm Kolu bir yerde, bacağı bir yerde yatar. Dolaştım Türkiye'yi yürek yürek Gördüm insanlarında hürriyeti Kovanlarında işlemişler petek petek Güzelliği, doğruluğu, iyi niyeti Dedim: Mümkün değil Türkiye'yi sevmemek Dedim: Hemşehrilerim, kardeşlerim Aydın olsun yarını hepinizin Sizin için göz nurum, alım terim En iyi insanları namuslu Türkiye'mizin Sizinle yaşayıp, sizinle ölmek isterim.

Sevmek insanın en büyük acısıdır.

Son kadeh içilmiş, Son söz edilmişti. bir düşünce sardı hepsini.. Bir hatıra, Bir hırs, Bir kıskançlık, Bir yanıltı, Bir kardeşlik, Bir yanlışlık, Bir kin, Bir ümid, Bir şey.. İnsana ait.

Soluk Alamadıkları için öldüler. Gönüllere gömüldüler.

İnsana bağlılık yakışır, görse de [bunun aksi] kabul,

Milletim Çok Yaşa!

Bir kez gönül yıktın ise, Bu kıldığın namaz değil. Yetmiş iki millet dahi Elin ‘yüzün’ yumaz değil.

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme. Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme.

En temel düzeyde, bilgisayarlar benim kitaplarımda insan hafızasının bir mecazi öyküsü. Hafızanın nasılları ve niyeleriyle, kendimizi kim ve ne olarak tanımlama biçimlerimizle, hafızanın nasıl da kolay bir biçimde yenilenmenin konusu olabildiği ile ilgileniyorum Neuromancer ’i yazarken, bu ilgilendiklerimin pek çoğunu bilgisayar mecazı ile ilişkilendirebilmek harika bir şey oluyordu.

Eğer cennette köpek yoksa, o zaman öldüğümde gittikleri yere gitmek istiyorum.

Cennet'te köpek yoksa, öldüğümde köpeklerin gittiği yere gitmek isterim.

Ara sıra tökezleyip sözünden geri dönmeden verdiği doğru karara bağlı kalabilen kusursuz bir insan var mıdır?

İnsan en çok sevmesi ve sevilmesi engellendiği zaman nefret eder.

İnsanın aklına ne hatıralar geliyor!

Aşk, birisinin sana asla kaybetmediğini sandığın ruhunun bir parçasını vermesidir.