Gerçek kalp her şeyi affeder.

Bu hayatta insanın öğrenmesi gereken en önemli şey kendisini bağışlamayı öğrenmesidir.

Barış, diye bir şey vardır. Kalbinizde ve ruhunuzda.

Kalbin gerçek, derin barışı ve tüm ruhun huzuru sadece yalnızlıkta bulunur.

Hırçın olmayın, hem kendinize hem de başkalarına huzur verin. Hırçınlıklarınızı yenmeye çalışın.

Başkalarının hakkını yememek, haksızlık yapmamak, merhametli olmak, başkalarının hareketlerini yargılarken insaflı davranmak da mesut olmanın esaslarındandır. Çünkü hak yiyen, haksızlık yapan, merhametsiz olan bir kimse, içinde esen bu fırtınalarla kendi iç huzurunu dağıtmış olur.

Doğanın bitmeyen nakaratlarının iyileştiren bir yanı vardır.

Suçluyu bulmak hiçbir yarayı hafifletmiyor.

Dünyanın en mesut insanları; her istediğini, dilediği anda bulabilenler değil, Rabbini her an kalbinde bulabilen sâlih mü’minlerdir.

Tanrı senden O'na armağan edeceğin huzurlu bir yürek dışında başka bir şey istemiyor.

Barışı kendi içinde bulamazsan, başka hiçbir yerde bulamayacaksın.

Merhametli bir adam ve kadın, güneş ışığı gibi, çevresindeki her şeye zenginlik huzur ve neşe saçar.

Tüm istediğim kalbin durgunluğu, böylece başlayabilirim karanlıkta yolumu bulmaya ve kalbine girmeye.

Kendini affetmeyen bir insanın bütün kusurları affedilebilir.

İnsanın yüreğinde açılan yaraların kapanması mümkün olmuyor.

Affetmek güzel şey. Af güzel olmasa Allah affetmez. O ki her şeyin sahibi, yerin göğün büyük kudreti, böyle bir iradeyi sunuyorsa bizim de ondan örnek almamız gerek. İnançsız insan yaşayamaz. İnanç olmazsa insan hiçbir şeyden zevk, tat alamaz.

Merhamet tohumunu eken, muhakkak huzur ve saadet harmanını elde eder.

Bizden nefret edenlerden nefret etmeden yaşayalım. Gelin, bizden nefret edenler arasında nefretten kurtulmuş olarak yaşayalım.

Unutmak işte en iyi intikam.

İntikama odaklanan insan, normalde iyileşip düzelecek olan kendi yaralarını açık tutar.