Türklüğün vicdanı bir; Dîni bir, vatanı bir; Fakat hepsi ayrılır Olmazsa lisanı bir.

Türklük, hem mefkurem, hem de kanımdır: Sırtımdan alınmaz, çünkü kürk değil!

Demirtaş sadece Kürt değil. Demirtaş Türk'tür, Ermeni'dir, Alevi'dir, Sünni'dir. Demirtaş Roboski'de katledilendir. Soma'da vahşice öldürülendir. Demirtaş benim soy ismim değil, Karadeniz'de isyan türküleri söyleyendir. Trakya'da bize selam veren çiftçidir Demirtaş. Demirtaş sokakta katledilen kadındır. Demirtaş anaların o sevdalı yüreğidir. Demirtaş gençlerin ışıl ışıl gözleridir.

Bir ülkenin ulusal kimliği anadilidir ve biz onu kaybettik.

Çocuklarımızın Türkçe değil de Yunanca konuşmasını, Türk gibi değil de Yunan gibi düşünmesini istiyorlar.

Aynı dili konuşan, aynı geleneğin gereğini yaşayan, aynı hisleri tadan ve aynı soyu taşıyan insanlar, doğudan da olsa, batıdan da olsa, kuzeyden de güneyden de olsa aynı insanlardır, aynı güce sahiptirler. Bu yüce Allah'ın Türk milletine bahşettiği şerefli bir övünç kaynağıdır.

Mazlumiyetim dünyaya gelmemden önce başladı; gözlerimi yasaklanmış bir dil, kimlik ve kültürün içine açtım. Adıma varana kadar her şey yasaktı.

Bir aksan, bir dilin canıdır.

Bu benim ana dilim Almanca. On beş yaşımdayken şehirde Rumenceyi çok geç öğrendim ve öğrenmek istedim. Ben dili çok seviyorum. Rumence çok güzel, şehvetli, şiirsel bir dildir. Ve o andan itibaren – belki de bu kadar geç öğrenmem iyi oldu çünkü – sonra gözüm vardı – Rumence’nin görsel açıdan ne kadar zengin olduğunu, ne kadar harika metaforlar olduğunu, insanların her gün kullandığı yaygın metaforları fark ettim. , batıl inançlarda veya ... ifadelerde, birçok şey çelişkilidir veya bitkilerin isimleri, Almanca'dan tamamen farklı bir şey olarak adlandırılır. O zaman aynı şeye farklı bir bakış… İki makam olduğunu hep görmüşümdür, biri benim dilimde bir şey için makam, diğeri de bu diğer makam. Bu sadece farklı bir kelime değil, farklı bir bakış açısı. Dilin farklı gözleri vardır. Benim durumumda Rumence her zaman benimle yazar, hatta Rumence yazmadığım zamanlarda da, çünkü aklımda var.

Dinimi de dilimi de çok seviyorum. İncil'i hiç merak etmedim ki İngilizce öğreneyim. ('Yabancı diliniz var mı?' diye sordukları zaman)

Kürt olan bir Türk genciyim

Benim dilim kendi toplamımdır.

Kamus, bir milletin hafızası, yani kendisi; heyecanıyla, hassasiyetiyle, şuuruyla.

Dilini çağdaş atılımlara ve yeniliklere parelel olarak geliştiremeyen her millet, er ya da geç, toplumsal kimliğini yitirir ve etkisi altında kaldığı dilin kültürünün egemenliği altına girer.

Milliyet, daha doğrusu ırk, dile değil, kana bağlıdır.

Irkı vücuda getiren şey, dil değildir. Irkı vücuda getiren unsur kandır.

— Ben hep 16 yaşındayım.

Türk aydını mazoşisttir.

Dil ve bilim, insanlığın en büyük ve en yaratıcı iki basitlemesidir.

Ben, bana demokrat denilirse bunu küfür sayıyorum.Ben demokrat değilim.