Demokrasi; diğerleri hariç, en kötü yönetim biçimidir.

Sevgi, çalışma ve bilgi yaşamımızın tükenmez kaynaklarıdır. Öyleyse, yaşamı onların yönetmesi gerekir.

Vahşiler hariç, bütün bilinen dünya kitaplarla yönetilir.

Biz Atina’lılar, politika ile ilgili kararları uygun tartışmalardan sonra alırız; en kötü olan şey, sonuçları tartışılmadan bir politikanın uygulanmasıdır.

Bazen insanın kendisini yönetmesine güvenilmemesi gerektiği söylenir? O zaman insanın başkalarını yönetmesine güvenilebilir mi? Veya insanı yönetmesi için krallar kılığına bürünmüş melekler bulabilir miyiz? Bırakalım bunun cevabını tarih versin.

Eğer gazetesiz yönetimler ile yönetimsiz gazeteler arasında seçim yapmam gerekseydi, hiç duraksamadan ikincisini seçerdim. Fakat bununla, her insanın bu gazetelere erişebilmesini ve onları okuyacak yetkinlikte olmasını kastediyorum.

Türkiye'de temel problem şu: Bilgili olanların yetkisi yok. Yetkili olanların da bilgisi yok.

Demokrasi, insanları yönetime katılmamaya ikna etme rejimidir.

Bilgi her zaman cahilliği yönetecektir.

Demokrasi, uğrunda ölmeye değer, çünkü o, insanoğlunun şimdiye kadar icat ettiği en derinden onurlu yönetim biçimidir.

Müslüman ülkelerde demokrasi ve laiklik olmasına izin veremeyiz. Eğitim sisteminin ve ülke idaresinin din temelleri üzerine kurulması gerekiyor. Başlarındaki çobanı ele geçirince, ülkeyi biz yönetiriz. Bu doğrultuda tedbirler almak zorundayız.

Tüm demokrasiler için en zor şeylerden biri konular arasında bir denge yakalamaktır.

Demokrasi halkın, halk tarafından, halk için sopalanmasıdır.

İdare işinde tecrübe her şeydir.

Demokrasi, halkın kendi kendisini yönettiği sistemin adı. Ama her sistem gibi bir iç sistem olmazsa kabuktan öteye geçemez. Önce insanların tabiatlarında demokratlık olmalı. Sonra da toplum içinde “demokratik kültür” yaygınlaştırılmalı. Karşı düşünceye, ayrı inanca tahammülsüzlüğün yaygın olduğu bir toplum da demokratlık ne kadar gelişebilir?

Demokrasinin kötülüklerinden birisi sevsen de sevmesen de seçtiğin insana katlanmak zorunda olmaktır.

Çağdaş diktatörlükler, biraz demokratik bir görünüş kazanmak amacıyla, yetkisiz bir kukla meclis bulundururlarsa da ülkeyi meclissiz yönetirler.

Çoğunluğun, azınlıkları yönetme hakkına sahip olduğunu söylemek, azınlıkların, lütfen izin vermeleri dışında hiçbir hakları olmadığını ve olmaması gerektiğini söylemekle eşdeğerdir.

Demokraside en önemli ofis vatandaş ofisidir.

Kendilerini yönetmeye uygun insanları bulmak, başkalarını yönetmeye uygun insanlar bulmaktan daha kolaydır.