Yoksuluz biz, ama emekçiyiz, güçlü kollarımız var. Cahiliz, karanlıklar içindeyiz, ama aptal değiliz ve aydınlık istiyoruz. Okuyup öğreneceğiz ve bilgi bizi kurtaracak.

Manzarayı bilir misin hiç görmediğin yerlerdeki? Bilmeden konuşmak aptallık değil de ne ki peki?

Âlimler olmasaydı biz şu anda kördük.

Bilgisizliğin yarattığı sonuçlar yüzünden acı çekiyoruz.

Nerede olursak olalım ilim ana yurdumuzdur, bilgisizlik yabancı bir yer.

Cehâlet sorunu çözmeye, aklı ikna etmeye değil karıştırmaya, duyguları tatmin etmeye yarar.

Övgü ve sövgü, yazı-tura gibi aynı cehaletin iki farklı görünüşüdür.

Kalem, kılıçtan keskindir. Bunu bilen ülkeler zengin olur, üstün olur. Bunu bilmeyen ülkeler, sefil olur.

En büyük kitle imha silahı nükleer bir bomba değil, cahil bırakılan bir halktır.

Ne yazık ki akıl , aptallık kadar bulaşıcı değil.

Doğrudur; kitap okumak karın doyurmuyor. Ancak karnı tok, beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik!

Sizi bilmem; ama ben dünyada en çok cehaletten korkarım. Çünkü cehalet kendi bildiğinin dışında bir bilgi ve düzey olduğunu fark etmeyen bir kör karanlıktır. Zehirli tutkular ve fanatik öfkeler üretir. En kötü yanı da, cahilin, cahil olduğunu bilmemesidir.

Bilebileceğimiz bir şey varsa o da hiçbir şey bilmediğimizdir ve az bilgi tehlikeli bir şeydir.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Zenginliği yok etmeye çalışabilir ve yaptığınız tek şeyin yoksulluğu artırmak olduğunu görebilirsiniz.

Cehalet Tanrı'nın laneti olduğuna göre, bilgi göklere uçabileceğimiz kanatlardır.

Herkesin görmesi, önyargı ve cehaleti ele geçirmesi, bilgi, samimiyet ve sevgi ile nefret etmesinden gurur duyuyorum.

Altmış yıl önce her şeyi biliyordum. Şimdi ise hiçbir şey bilmiyorum. Eğitim, kendi cehaletimizin aşamalı olarak keşfedilmesidir.

Gurur duyulacak en az bilgiye sahip olan bilgiçler, en çok kibir tarafından yönlendirilir.

Cehaletle deha arasındaki gerçek fark nedir biliyor musunuz? Dehanın sınırları var cehaletinse hiçbir sınırı yoktur.