Irkçılık dünyada hep var olacak, Amerika'nın da bir parçası. Özellikle Afrika kökenli Amerikalılar bunu her gün yaşıyor. Afrika kökenli Amerikalılar olarak burada kendimizi diğerleriyle eşit hissedebilmemiz için daha çok yol katetmemiz gerek.

Üstünlük ve aşağılık bireyseldir, ırksal veya ulusal değildir.

Sünnilik, Alevilik, Kürtlük, Türklük diye ayrım yapmak yanlıştır. Bu kavga yoksul-zengin kavgasıdır. Kimden olursa olsun bütün yoksulların birleşmesi şarttır.

Polislerin umurunda değil zenciler, tetiği çekip zenciyi vurup kahraman oluyorlar.

Türkler ancak manav veya dönerci olabilir.

Irkçı kafa yapısı deri rengine dayanarak aşağı/üstün hiyerarşisi yaratırken, cinsiyet ayrımcısı mentalite, erkekleri ve kadınları daha yüksek ve daha aşağı varlık sınıflarına ayırır, tür ayrımcısı bakış ise biyolojik süremi insan ve hayvan şeklinde iki zıt gruba ayırarak hayvanları nesneleştirir ve aşağılar. Irkçılığın nefret dolu bir beyaz üstünlükçülüğünden kök salması, cinsiyet ayrımcılığının geri kafalı bir erkek üstünlükçülüğünün ürünü olması gibi, tür ayrımcılığı da şiddet dolu bir insan üstünlükçülüğünün -yani insanların hayvanları istedikleri her türden amaç için kullanma hakkının olduğu sonucunda meydana gelir, daha geniş bakarsak, refahçılığın ahlaki sınırları içinde bu böyledir, ama aslında bunların hepsi resmi Hristiyanlığın ahlaki bavulundan arta kalanlardan başka bir şey değildir.

İnsanlar ırk veya renk gibi tesadüfi sebeplerle üstün olmazlar. En iyi vicdanı, en iyi aklı olanlar üstündür. Üstün insan yerdekine eğilerek ayakta durur ve onu kaldırarak yükselir.

Eğitim sisteminde ayrımcılığın yeri yoktur.

Irkçılık fakirlerin zarıdır.

Hepimiz bu devletin sanatçısıyız. Devlet sanatçılığı diye ayrıca bir unvan bana biraz ayrımcılık gibi geliyor.

Biz beyazlara karşı değiliz, beyazların üstünlüğüne karşıyız.

İnsanların yeryüzünde yarattıkları zorluklardan biri, çoğunun bazı şeylerin "daha iyi" olduğu fikrine sahip olması. Müslüman olmak "daha iyi", Yahudi olmak "daha iyi", Mormon olmak "daha iyi", Hıristiyan olmak, erkek olmak, kadın olmak, muhafazakar olmak, liberal olmak, Fransız olmak, İtalyan olmak, siyah olmak, Asyalı olmak, beyaz olmak, bilmem ne grubunun üyesi olmak "daha iyi"... Liste uzar gider. Bazılarınızın diğerlerinden daha iyi olduğuna inanıyorsunuz. Bu gerçek değil.

Kadının herhangi bir yerde varolabilmesi için sanki mükemmel olması gerekiyormuş gibi bir algı var. Erkekse daha tasasız bir şekilde pek çok şeyi kendine hak görebiliyor. Evet, Maren Ade’ye katılıyorum, mükemmel film yapmak zorunda değiliz! Varolmak ve takdir görmek için de “mükemmel” olmak zorunda değiliz.

Bir hayalim var: Gün gelecek dört küçük çocuğum, derilerinin rengine göre değil, karakterlerine göre değerlendirildikleri bir ülkede yaşayacaklar.

Ne kadar çok paranız, ününüz olursa olsun... Ne kadar çok insan size hayran olursa olsun. Amerika'da siyah olmak hâlâ zor.

Ben milliyet, ırk, cinsiyet, din farkı tanımam - o tür konularda nesnelere anlam yükleyenlere anlam yüklemem. Yürür geçerim yanlarından.

Bunu duymaktan bıktınız mı? (ırkçılık) Yorgunluğun içinden geçmesi gerektiğini düşünün.

Asya kökenli Amerikalılara karşı korkunç nefret suçları işlendi. Bu insanlar saldırıya, tacize, suçlamalara maruz kaldı, günah keçisi ilan edildi. Onlardan birçoğu şimdi ön saflarda pandemiyle savaşıyor. Bu nefret suçları, yanlış, Amerika'ya yakışmıyor ve artık bitmeli.

Savaştan sonra dünya üstünde yalnızca sarı saçlı, mavi gözlü insanlar kalacaktı herhalde. Peki ama sarışın insanlardan doğabilecek esmer çocuklara ne olacaktı?

Doğanın güçleri hiç kimse için ayrım yapmaz.