Bir gün beni kaçırmaya kalkarlarsa, bir kuruş fidye vermeyin!

Prensipler söz konusu olduğunda, kaya gibi durun, Zevkler söz konusu olduğunda, akıntıya kapılıp yüzün.

Ben askerime leş toplatmam.

Bu ideal uğruna ölmeye hazırım.

İnsanların sana hayallerini yaşayamayacağını söylediği anlar olacaktır. Onlara söyleyeceğin şey şu; "ASLA ASLA DEME."

Ama her şeye rağmen istemediğim hiçbir projenin içinde olmadım.

Ne manda kahramanlarımız ne de manda hainlerimiz var.

Bataklığı kurutmak, sıtmalıya kinin rejimi yaptırmak, trahomlunun gözüne ilaç damlatmak, okul binasını yapmak, yaralının yarasını sarmak, gebeye çocuğunu doğurtmak, pulluğun nasıl kullanılacağını veya tamir edileceğini öğretmek, bozuk köprüyü yapmak, ıslah edilmiş tohumu tarlaya saçmak, fidan dikerek onu büyütmek ve step köylüsünün ‘dal’ diye adlandırdığı ağacı hakikaten ağaç haline getirmek; ulemanın (alimin) işi değil, kahraman teknisyenler ordusunun işidir. O (köylü), bu kahramanları kendi içinden yetiştirmeğe mahkum. Bütün felaketlere katlanarak, ıstırabı zehir gibi yutarak çalışan ve başlarının üstünde şereflerle örülü birer taç taşıyan bu kahramanlar köyü dile getirecekler. O zaman yeni sesler duyacağız. Bu seslerden ürkmeden onları dinlemek lazımdır. Köyden yeni renk ve seda getirenleri saygı ile karşılamak gerekir.”

“Kanımızı ve iliklerimizi isteyerek köyün içine akıtmadıkça, kırk bin köyün kenarına münevver (aydın) insanın mezar taşı dikilmedikçe, bu köyün sırlarını anlayamayız. Köyü anlayabilmek, duyabilmek için onunla kucak kucağa, nefes nefese gelmek lazımdır. Onun içtiği suyu içmek, yediği bulguru yemek, yaktığı tezeğin ifade ettiği sırları sezebilmek ve yaptığı işleri yapabilmek gerekir. Bizim köyün ne olduğunu evvela büyük alimler, artistler değil kahramanlar anlayacaklar, sonra alimlere ve sanatkârlara anlatacaklardır. Türk köyü, daha belki yirmibeş yıl alim değil, kahraman isteyecektir.

Mutluluk birdenbire düşmez ve hayaller gerçekleşmez. Yere inmeli ve çok çalışmalıyız. Çok arzulamanın en şerefli, en asil, en büyük ve en güzel erdem olduğu fikrine sahip çıkmalıyız.

Gerçekten evet demek istiyorsan asla hayır deme.

Sonunu düşünen kahraman olamaz.

Bundan sonra onların mukadderatı çizilmiştir, onları yok edeceğiz, hiçbir kimseye müsamaha etmeyeceğiz. Bütün Kafkasya'nın ırmakları gölleri ancak onların kanları ile boyandığı zaman kurtulmuş olacağız.

Söyleyin O Rus Çar'ına; başında bulunduğum bu kahramanların kalplerinde kökleşen zafer imanı,kökünden kazınmadıkça; en genç muhariplerimle, en ihtiyar naiplerime kadar tek kurşunları ve tek kolları kalıncaya kadar bu mübarek vatanı, son dağına,son köyüne ve en son kaya parçasına kadar karış karış müdafaa etmekten beni hiçbir kuvvet men edemeyecektir. Bu uğurda bütün evlad ve ailemi kılıçtan geçirseniz, en son müridimi yok etseniz tek başıma ve son nefesime kadar; sizinle yine dövüşeceğim. Son cevabım budur!...

Doğru bildiğin yolda tek başına kalsan da yürümeye devam et.

Vazgeçmek; Benim için bir seçenek değil. Çünkü ben bir Çeçenim ve Çeçenler asla pes etmez!

O KADAR!

Caisy Andersen ile evlenmek istiyorum.

Hatırlayın! Beyrut'tan ayrılırken bana sormuşlardı. Nereye gideceksiniz diye... Ana vatanıma, Filistin'e gideceğim demiştim; işte geldim.

Biz, Ahilik İmamlarının yolundan gitmeye devam edeceğiz. Yılgınlık ve başların eğilmesini reddediyoruz, zulmü reddediyoruz, bozulmayı gösteriyoruz, özgürlük ve adalet için çağırıyoruz, kim kabul ederse kabul eder, kim reddederse reddeder.