Zaman bizimdir. Onu kullanır, Öyle yürürüz.

Hala beklentileriniz tarafından yönlendiriliyorsunuz.

Neymiş? Birini seviyorsak serbest bırakacakmışız. Dönerse bizimmiş. Dönmezse hiç bizim olmayacakmış. Güvercin besliyoruz sanki.

Belki de bizler toplumun ipleri tarafından kontrol edilen kukla-kuklalarız. Ama en azından algı ve farkındalıkla kuklalarız. Ve belki de farkındalığımız kurtuluşumuzun ilk adımıdır.

Bence bu dünyadaki en bahtsız insanlar bir başkalarının kendi kaderleri üzerinde söz sahibi olmalarına izin verenlerdir. Bana göre en bahtlı insanlar ise almış olduğu kararlarla kendi kaderinin efendisi olmuş kişilerdir.

Çocukları saygıyla kabul edin, sevgiyle eğitin ve geleceğe özgürce yollayın.

En az seven ilişkiyi kontrol eder.

Her kim iradesini kontrol edebiliyorsa, özgürdür.

Aklı kandırılmış bir adamı kontrol etmek için çok az bir güç gerekir. Aksine, özgür bir insanı, aklı özgür bir insanı hiçbir kuvvet kontrol edemez.

Bizler, hayatını sürdürmeye çalışan makineleriz. Gen denilen bencil molekülleri korumaya programlanmış robotlardan farkımız yok.

Sevecen bir insan olmak sizin elinizdeyken, sevilen bir insan olmak, sizin denetiminizde değildir...

Sevgi sahiplenmez, özgürleştirir.

Kardeşler, siz özgür olmaya çağrıldınız. Ancak özgürlük benlik için fırsat olmasın. Birbirinize sevgiyle hizmet edin. Bütün Kutsal Yasa tek bir sözde özetlenmiştir: “Komşunu kendin gibi seveceksin.” Ama birbirinizi ısırıp yiyorsanız, dikkat edin, birbirinizi yok etmeyesiniz! Şunu demek istiyorum: Kutsal Ruh’un yönetiminde yaşayın. O zaman benliğin tutkularını asla yerine getirmezsiniz. Çünkü benlik Ruh’a, Ruh da benliğe aykırı olanı arzular. Bunlar birbirine karşıttır; sonuç olarak, istediğinizi yapamıyorsunuz. Ruh’un yönetimindeyseniz, Yasa’ya bağımlı değilsiniz. Benliğin işleri bellidir. Bunlar fuhuş, pislik, sefahat, putperestlik, büyücülük, düşmanlık, çekişme, kıskançlık, öfke, bencil tutkular, ayrılıklar, bölünmeler, çekememezlik, sarhoşluk, çılgın eğlenceler ve benzeri şeylerdir. Sizi daha önce uyardığım gibi yine uyarıyorum, böyle davrananlar Tanrı Egemenliği’ni miras alamayacaklar. Ruh’un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur.

Hürriyet, sevdiğiniz çiçeklere benzer.

Sevmek özgürlüktür...

Her türlü seçiminiz ya sevgi ya korku düşüncesinden kaynaklanıyor. Korku bedenleri giysilerle sararak gizler. Sevgi çıplak olmaya izin verir. Korku sahip olduklarına sımsıkı yapışır, Sevgi sahip olduklarını paylaşır. Korku zorba yakınlık ister, Sevgi sevecen yakınlık. Korku sımsıkı sarar, bırakmak istemez, Sevgi özgür bırakır. Korku kurutur, Sevgi yumuşatır. Korku saldırır, Sevgi bağrına basar.

İnsan vatanı sever, çünkü hürriyeti, rahatı, hakkı vatan sayesinde kaimdir.

Mesleğini sev, ondan memnun ol. Yaşamının geri kalanını tanrılara ada, bir zorba ya da birinin kölesi olma.

Algılarını, isteklerini ve içgüdülerini sona erdirirsen ruhun özgürdür.

...Korkulmak ve sevilmek hakkında söylediklerime dönüp sonuç olarak diyorum ki, insanlar severken kendilerine, korkarken prense bağlı olduklarına göre, sakıngan bir prens, başkalarına bağlı şeye değil de kendisine bağlı şeye dayanmalıdır. Sadece, korku salarken kin ve nefret uyandırmasın yeter.