Yaşamımızdaki ışığın, aydınlığın dinamosu akıl, mutluluğun kaynağı ise sevgidir, aşktır ve hoşgörüdür. İnsanın yaşamında oluşan gölgeler, karanlıklar akla sırt çevirmekle, mutsuzluk ise sevgi ve hoşgörünün nefrete dönüşmesiyle oluşur. Aynı zaman dilimi içerisinde yaşayan insanların bir bölümünün yaşamlarına akıl ve sevgi şekillendirirken, çağın gerisinde kalmışların yaşamlarına sorgulanmamış itikatlar, alışkanlıklar, masallar ve de kendi çemberlerinin dışındakilere karşı duydukları kin ve nefret yön verir.

Beyninle sevip kalbinle düşünmenin vakti geldi.

Kalbi hasta olmayan insanda bir alâmet vardır, o alâmet hubb-u fillah, buğd-u fillahdır.

Sevmesini bilene çok yakın olan, aklı ile anlamak isteyene de o kadar uzaktır, gizlidir.

Sevgi, ışık türünden kendisini çoğaltan değilse nedir? Ben bunu her gün yaşıyorum; kalpleri taş yüklü olanlar, başka halkları sevdikçe kalplerinde sevgiye yer kalmayacağını sanıyorlar; halbuki insan kalbi sevdikçe büyüyor. Ben topraklarımızın halklarını sevdikçe kendi halkımı daha da çok seviyorum.

Kalbim bende kaldı onda çarpmaz. Aklın bende kaldı onda durmaz Durdum yerimde artık koşmam peşinde. Bittin içimde küller yanmaz biçimde

Eğer bir mümin’in kalbin kırarsan hakka eylediğin secde değildir.

Işıkta olduğunu söyleyip de kardeşinden nefret eden hâlâ karanlıktadır. Kardeşini seven, ışıkta yaşar ve başkasının tökezlemesine neden olmaz.

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Keşke Pın kodunu 3 kere yαnlış girince kitlenen telefonlαrımız gibi, kαlplerimiz de 3 kere yαnlış insαnlαrı sevince kitlense

Herkesin görmesi, önyargı ve cehaleti ele geçirmesi, bilgi, samimiyet ve sevgi ile nefret etmesinden gurur duyuyorum.

İnsan en çok sevmesi ve sevilmesi engellendiği zaman nefret eder.

Arpa eken hiçbir zaman buğday biçemez. Ve nefret eken de hiçbir zaman sevgi biçemez.

Kalbini izle ama aklını da yanına al.

Ey Türk! Onlar senin aklını devşirmeden sen aklını devşir. Çoklar diye korkma, azız diye çekinme.

Yapmacık olup Sevilmektense, kendim olup nefret edilmeyi terçih ederim.

Her maske bir şeyler söyler; Nefretler, sevgiler...

Sende haklısın. Benim yerlere göklere sığdıramadığım aşkı küçücük bir kalbe nasıl sığdıracaktın ?

İlla yanyana olalım demiyorum ki sana, can cana olsakta yeter mesela.

Doktora gittim geçende, kalbimde sen varmışsın.. Ve bu arada röntgende çok tatlı çıkmışsın.