Hangi nedenle olursa olsun, insanların birbirlerini öldürmek zorunda oldukları dünyayı sevmiyorum ben.

İnsanlar savaştan önce barışa önem vermeli, barış üstünde kafa yormalı.

Din, kültür, vatan, farklı siyasi ve ya ekonomik sistemler adına yapılan tüm kavgalara son vermeyi insanlara öğretmenin zamanı geldi. Savaşmak nafiledir. İntihardır.

Savaşların olmadığı, halkların ve kültürel kimliklerin saygı gördüğü, gerçekten barışçı bir dünya kuramaz mıyız?

Bu dünya nükleer devlerin ve etik bebeklerin dünyası. Savaş hakkında bildiklerimiz barış hakkında bildiklerimizden, öldürme hakkında bildiklerimiz ise yaşama hakkında bildiklerimizden daha fazla. Atomun gizemini çözdük ama dağdaki vaazı reddettik.

Benim teorim şöyle: Savaş bir yandan o kadar hayvanca, zalimce ve korkunç bir iştir.

İnsanlığın ilerlemesini savaşlar değil fikirler işaret ediyor.

İletişim kuramayan insanlar en sonunda savaşır ve dünyayı yok ederler.

Savaş öldürdüklerinden daha fazla neden olduğu şeytanilikler yüzünden kötüdür.

Savaş, insanlığın sonunu getirmeden önce insanlık savaşa son vermelidir.

İnsanlık savaşlara bir son vermelidir, savaşlar insanlığa bir son vermeden önce!

Akbabalar gibi savaş olmasını bekliyorsun. Eğer yardım etmek istersen, savaşı önle.

Greklerin şu sözünü unutarak filozoflar bile savaşı insanlığı yücelten bir şey olarak övgüleyecekler: Savaş öldürdüklerinden daha fazla neden olduğu şeytanilikler yüzünden kötüdür.

Savaş, diğer tüm suçları içeren bir suçtur.

Savaşın başardığı, onsuz daha iyi başaramayacağımız hiçbir şey yoktur.

Esasen bütün milletlerin kudurmuş gibi, boğaz boğaza, milyonlarca insanı parçalamalarını manasız buluyordum.

Savaşı sonlandırmazsak, o bizi sonlandıracak.

Savaşı biz bitirmezsek, savaş bizi bitirecek.

Yalnızca ölüler savaşın sonunu görür.

İnsanların evrimi, yalnızca savaşlarının genel toplamı olarak görülemez; aynı zamanda insan zihninin evrimi ve insan bilincinin gelişimi ile tanımlanır.