Her şeye sanatsal bir şekilde bakıyorum.

Güzellik yalnızca seyredilecek bir şey değil; insanın yapabileceği bir şeydi.

Güzelliği sevmek bir zevk meselesidir; onu yaratmak ise bir sanat.

Müziğin insanı götüreceği yer güzellik sevgisidir.

Müzik, şiir, edebiyat, resim, dans ve tiyatro en zengin zevklerimiz arasında ... Güzel sanatlar hayatın güzelliğine ölçülemez bir katkı sağlıyor ve bu yüzden onlara değer veriyoruz.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Bütün güzel sanatlar, insanın aklını kötülüklerden uzaklaştırıp daha iyi şeylere yöneltmesine hizmet etse de, olağanüstü entelektüel zevk de veren bu sanat, bu işlevi daha tam olarak yerine getirebilir.

Sevgili seven tarafından algılandığı şekliyle çizilir.

Her şey bir güzelliğe sahiptir fakat bunu herkes görmez.

Dünya güzeldir, ama bir şairin gözüyle daha da güzel olur.

Sanatta güzellik, genellikle bastırılmış çirkinlikten başka bir şey değildir.

Güzellikte, yaşamın gerçek biçimini elde edebiliriz.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Güzelliğin en iyi kısmı hiçbir resmin ifade edemeyecek olduğudur.

Sanat, hayatın güzelliğini keşfetmemize yardımcı olur.

Güzelle yüceltirim insanlığı, işim bu, Çirkini, kabayı ve hamı kayıramam ki.

Bir bütün olarak sanat ve özellikle edebiyat, artık yalnızca ideolojik bir silâhtır. Artık ülkemizde edebiyat, insanımızı geliştirmek için değil sakatlamak amacıyla kullanılan, yüceltmeye değil alçaltmaya ve tüm estetik kabiliyetlerini ortadan kaldırmaya yönelen acımasız bir silâh olmuştur; insafsız bir ideolojik ay
dgıttır. Edebiyat, artık estetik özüne çok yabancıdır; bu bir iş ise yapanı da, yaban yapmaktadır. Emperyalist dünya, bozanın mutlaka bozulduğu bir dünyadır; artık bozulmadan bozamıyorlar.

Klâsik şairimiz vezin ve kafiye kullanıyordu, adına nazım diyordu. Şiir iki kanadıyla uçabilen bir kuş gibiydi; bir kanadı vezin, bir kanadı kafiye... Söyleyeceği sözü vezin ve kafiyeye oturttuğu zaman zaten kendiliğinden güzelleşiyordu. Ama bugünün şairi vezin ve kafiye kullanmadığı için sözü salt "güzel" söylemek zorunda; yani tamamen yüreğini ortaya koyarak bir güzellik yapmak zorunda. Bu bakımdan şiir nazımdan daha zor bir sanattır. Nazım yer yer zenaat olabilir, ama şiir asla zenaat olmaz, o hep sanattır.

Sanattan anlamayan, sanat eserini bilmeyen, sanatkarı bilemez.

İnsan normalde gökyüzüne uzun uzun bakmaz ama soğuk algınlığından yatarken kafasını kaldırır ve orada çok bambaşka bir şey görür. Sarsılır. Oysa biz bilmeyiz ama yukarısı hep öyledir; o bulutlar, o ışık ve gölge oyunları hep vardır.